The Way We Weren't

Opinie czytelników

Wspomnienia Jill Talbot, w szczególności „The Way We Weren't”, otrzymują wiele pochwał za ich emocjonalną głębię, szczerą eksplorację osobistych zmagań i unikalną strukturę. Podczas gdy wielu czytelników jest urzeczonych stylem pisania Talbot i umiejętnością wywoływania empatii, niektórzy wyrażają dezorientację w związku z niektórymi wyborami narracyjnymi i eksploracją konkretnych relacji.

⬤ Emocjonalnie silny i wiarygodny tekst, który zachęca czytelników do refleksji nad własnym życiem.
⬤ Unikalna struktura narracyjna z kreatywnie połączonymi esejami.
⬤ Szczera eksploracja trudnych tematów, takich jak samotne macierzyństwo, uzależnienie i osobista strata.
⬤ sugestywna proza, która skutecznie buduje nastrój i przenosi czytelnika.
⬤ Głębia tematyczna; angażuje się w bałagan życia i osobistą prawdę.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają niektóre eksperymenty narracyjne, takie jak struktury rozdziałów oparte na winach lub sylabusach, za nieskuteczne lub rozpraszające.
⬤ Kilka recenzji sugeruje brak jasności co do głównych kwestii emocjonalnych, szczególnie w związkach.
⬤ Eksploracja złożonych tematów może wydawać się przytłaczająca lub oderwana dla niektórych czytelników.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Po latach namiętności na futonach, dyskusji o Hemingwayu i biegów na trzy mile, związek Jill Talbot z mężczyzną wyrył w niej wątpliwości tak głębokie, że postanowiła je zignorować. I chociaż nie był on tak samo niechętny do poświęcenia się miejscu lub pracy, jak Talbot do poślubienia go, nalegał, aby zatrzymała dziecko, gdy ciąża zaskoczyła ich w czwartym roku ich wspólnego życia.

Jak się okazało, Kenny również nie był w stanie poświęcić się dziecku, więc kiedy sąd nakazał odwiedziny i wsparcie dla ich czteromiesięcznej córki, zniknął. Jego zniknięcie było katalizatorem dla Talbot, która przeprowadziła swoją córkę przez dziewięć stanów w ciągu tylu lat - uciekając od wspomnień o ich nieudanym związku i nadziei na niemożliwe ponowne spotkanie, jednocześnie samotnie wychowując córkę. Pewnego dnia, podczas pakowania pudeł, znalazła zdjęcie, które zmieniło wszystko.

W tym pamiętniku w esejach Talbot próbuje wyprostować sytuację, nawet jeśli twierdzi, że nasze wspólne historie są jedynie konkurującymi ze sobą historiami, które sami sobie opowiadamy. Odważne spojrzenie na wyzwania miłości i zmagania samotnej matki w dzisiejszej Ameryce, The Way We Weren't opowiada złożoną, niezapomnianą historię straty i odejścia oraz o tym, jak Talbot nauczyła się, że pisanie nie może niczego przywrócić, ale dzięki temu nic nigdy nie jest naprawdę stracone.