Ocena:

The Valley, druga książka z serii The Druid Chronicles autorstwa A.M. Linden, rozgrywa się w Mrocznych Wiekach i podąża za głównym kapłanem i mistrzem barda, Herrwnem, który radzi sobie z wyzwaniami związanymi z utrzymaniem pogańskich wierzeń swojej społeczności w obliczu prześladowań ze strony wiary chrześcijańskiej. Książka jest chwalona za bogate szczegóły historyczne, głębię postaci i wciągającą fabułę, która ożywia rytuały i codzienne życie starożytnych druidów, tworząc fascynującą narrację wypełnioną kulturą i mitologią.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana z bogatymi szczegółami historycznymi, zanurzając czytelników w starożytnej kulturze Druidów. Pisanie jest znakomite, pozwalając czytelnikom w pełni zaangażować się w historię. Postacie są dobrze rozwinięte, a narracja zgłębia intrygujące tematy związane ze społecznością i osobistymi przekonaniami w czasie znaczących zmian.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać przesuwające się linie czasowe za nieco skomplikowane, a ponieważ opiera się ona na poprzedniej książce, ci, którzy nie czytali „Przysięgi”, mogą czuć się zagubieni. Mroczniejsze elementy fabuły mogą nie przypaść do gustu każdemu, a także mogą pojawić się obawy co do dokładności historycznej, biorąc pod uwagę fikcyjne aspekty.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
The Valley: The Druid Chronicles, Book Two
Llwddawanden to ukryte sanktuarium, w którym pozostałości niegdyś potężnego pogańskiego kultu kontynuują swoje starożytne praktyki rytualne, wspierane przez niewielką, ale wierną rzeszę sług, rzemieślników i robotników.
Odcięci od świata zewnętrznego zarówno przez geografię, jak i przekonania, druidzi z Llwddawanden nadal czczą Wielką Boginię Matkę i postrzegają siebie jako pierworodnych i ulubionych z Jej śmiertelnych dzieci. Chociaż wiara w to, że najważniejsza ze wszystkich boskich istot urodziła ich przodków i że Jej duch zamieszkuje ciało ich najwyższej kapłanki, jest słabym wnioskiem ze względu na ich ograniczony los w życiu, druidzi z Llwddawanden wierzą w to i są w większości oddani kontynuowaniu tradycji przekazanych im przez ich przodków.
Herrwn, główny kapłan sanktuarium i mistrz bardów, jest odpowiedzialny za nadzorowanie edukacji Caelyma, osieroconego syna poprzedniej głównej kapłanki kultu, a także utrzymywanie pokoju w wyższych szeregach ich zakonu - dwa zadania, które stają się coraz trudniejsze, gdy rośnie rywalizacja o to, który z trzech najwyższych kapłanów uzna Caelyma za swojego ucznia, a narastające konflikty między obecną główną kapłanką a jej jedyną żyjącą córką grożą rozerwaniem tkanki społeczeństwa, które przetrwało ponad tysiąclecie.