The Usufructuary Ethos: Power, Politics, and Environment in the Long Eighteenth Century
Kto ma prawo decydować o tym, jak i w jaki sposób wykorzystywana jest przyroda? Odzyskując pomijany wątek siedemnasto- i osiemnastowiecznej myśli środowiskowej, Erin Drew pokazuje, że angielscy pisarze tego okresu powszechnie wierzyli, że istoty ludzkie mają jedynie „użytkowanie” ziemi - „prawo do tymczasowego posiadania, użytkowania lub korzystania z zalet własności należącej do innej osoby, o ile można to zrobić bez powodowania szkód lub uszczerbku”.
Przekonanie, że istoty ludzkie mają tylko tymczasowe i odpowiedzialne posiadanie świata, które Drew nazywa „etosem lichwiarskim”, miało głębokie implikacje etyczne dla sposobu, w jaki Anglicy pojmowali etykę władzy i użytkowania. Książka Drew śledzi etos użytkownika od pism religijnych i prawnych z XVII wieku do połowy XVIII-wiecznych wierszy o handlu kolonialnym, zwracając uwagę na szczególne naciski polityczne, gospodarcze i środowiskowe, które go ukształtowały, przekształciły i ostatecznie odsunęły na bok.
Mimo że The Usufructuary Ethos jest studium idei z przeszłości, rezonuje ze współczesnymi debatami na temat naszej ludzkiej odpowiedzialności za świat przyrody w obliczu zmian klimatycznych i masowego wymierania.
