The Uncanny Valley

Opinie czytelników

Książka otrzymała przytłaczająco pozytywne recenzje za sugestywną i pięknie wykonaną poezję, która głęboko rezonuje z czytelnikami. Wielu recenzentów chwali zdolność autorki do wywoływania silnych emocji i żywych obrazów poprzez jej pisanie, dzięki czemu wiersze są zarówno prowokujące do myślenia, jak i przystępne. Czytelnicy wyrażają chęć wielokrotnego powracania do zbioru, ciesząc się głębią i niuansami poruszanych tematów.

Czytelnicy doceniają emocjonalną głębię, mistrzowskie użycie języka i sugestywne obrazy w poezji. Wiersze są opisywane jako prowokujące do myślenia, nawiedzające i zniuansowane, poruszające tematy takie jak żałoba, rodzina i kobieca siła. Wielu recenzentów wspomina o przystępności tej pracy, a niektórzy twierdzą, że jest to lektura obowiązkowa, która oferuje nowe perspektywy przy wielokrotnym czytaniu.

Nie wymieniono żadnych znaczących wad; można jednak wywnioskować, że niektórzy czytelnicy mogą uznać głębię emocjonalną za przytłaczającą, choć nie zostało to wyraźnie stwierdzone w recenzjach.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Zawartość książki:

"Mocno skoncentrowane wiersze Jennifer Martelli zapraszają nas do niedoskonałego świata zdefiniowanego przez jej bogatą osobistą historię. Jest to miejsce, które dobrze zna, miejsce, które jest nieustannie odkrywane na nowo przez ludzi, którzy stanowią jego tkankę.

Po wejściu w te mury odkrywamy, że walka jest prawdziwa, a poetka, która nas prowadzi (ze swoją słabością i szczerością), jest przede wszystkim mądrym obserwatorem". Kevin Carey, The One Fifteen to Penn Station i Jesus Was a Homeboy "The Uncanny Valley, to uduchowiony zbiór, który zakłóca pracę głowy i serca. Potężne jak uderzenie pioruna, te wiersze mają charakter, niezaprzeczalny upór w badaniu rodziny, religii, płci, seksu i miejsca.

Jej wiersze są niezachwiane w badaniu granic: od ciemności do światła i wszechogarniającej szarości.

Z przebiegłym dowcipem i ostrym językiem, to jest miejsce, w którym żyją wiersze Martelli. Musimy słuchać tego odważnego, nowego głosu".

January Gill O'Neil, Underlife and Misery Islands "Wiersze Jennifer Martelli w The Uncanny Valley to otwory w zamglonym, samotnym krajobrazie zwichniętych relacji i obsesji. Podobnie jak wiele wróbli, które przelatują przez zbiór, wiersze te "przyleciały w jednej pękniętej myśli, punkcie widzenia / ze złych miejsc". Od katolicyzmu, gefyrofobii, wstydu i pożądania.

Powściągliwe kobiety Martellego są oczami, kompulsywnie wpatrującymi się i niszczącymi wdzięk życia oraz szok i banalność śmierci. Nie możemy też przestać się gapić na jej cudownie kunsztowny język, który doprowadza nas na skraj surowej intymności". Jennifer Jean, The Fool.