The Tao of Raven: Pamiętnik rdzennego mieszkańca Alaski

Opinie czytelników

Recenzje książki dostarczają bogatego gobelinu doświadczeń, podkreślając jej emocjonalną głębię i znaczenie kulturowe, jednocześnie przedstawiając kontrastujące opinie na temat jej treści i tematów. Wielu recenzentów uważa ją za głęboką, pięknie napisaną i silnie odzwierciedlającą doświadczenia rdzennych mieszkańców Alaski.

Książka jest chwalona za piękny styl pisania i opowiadania historii, w szczególności za plecioną strukturę narracyjną, która przeplata osobiste wspomnienia i krytykę kulturową. Czytelnicy doceniają jej głębię, emocjonalny rezonans i sposób, w jaki porusza złożone kwestie, z którymi borykają się rdzenni mieszkańcy Alaski. Pozytywnie oceniane są również żywe opisy ziemi oraz zdolność autora do przekazywania mądrości i nadziei.

Niektórzy recenzenci wyrażają dyskomfort z powodu smutku książki lub jej przedstawienia życia znacznie różniącego się od ich własnego, czując oderwanie od doświadczeń bohaterów. Ponadto, pojawiają się wzmianki o fizycznych problemach z egzemplarzami książki, takich jak plamy po kawie, które utrudniały czytanie.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Tao of Raven: An Alaska Native Memoir

Zawartość książki:

W swojej pierwszej książce, Blonde Indian, Ernestine Hayes z mocą opowiedziała historię powrotu do Juneau i do swojego domu Tlingit po wielu latach tułaczki.

Tao of Raven podejmuje kolejne i, w pewnym sensie, mniej zbadane pytanie: kiedy wygnaniec powróci, co wtedy? Wykorzystując historię Kruka i Pudełka Światła Dziennego (i odnosząc ją do równie ponadczasowej Sztuki Wojny Sun Tzu) do pogłębienia swojej narracji i refleksji, Hayes wyraża ciągłą frustrację i złość z powodu przeszkód i uprzedzeń, z którymi wciąż borykają się rdzenni mieszkańcy Alaski na ich własnej ziemi, ale także opowiada własną historię uczęszczania i ukończenia college'u po pięćdziesiątce oraz zostania profesorem i pisarką.

Hayes lirycznie splata ze sobą wątki wspomnień, kontemplacji i fikcji, aby wyrazić rdzenny światopogląd, w którym wszystkie rzeczy są ze sobą powiązane, w którym trauma międzypokoleniowa stwarza wiele trudności, ale transformacja jest nadal możliwa. Teraz jest babcią i myśli o pokoleniach, które przyjdą po niej, Hayes mówi w swoim imieniu, ale ma też wiele do powiedzenia na temat odporności i komplikacji jej rdzennej społeczności.