Konstrukcje liczebnikowe w języku polskim znane są ze złożonej morfo-syntaktyki: w szczególności, w zależności od rodzaju, przypadku i kontekstu składniowego, liczebnik może wykazywać właściwości przymiotnika lub rzeczownika.
Niniejszy tom przedstawia kompleksową analizę tych konstrukcji osadzoną w aktualnym generatywno-minimalistycznym modelu gramatyki, z elementami nanoskładni. Autorzy zwracają szczególną uwagę na opartą na cechach derywację konstrukcji liczebnikowych w ich różnych wersjach, w tym złożonych liczebników multiplikatywnych, a także na ich dystrybucję w zdaniu.
Liczebniki w pozycji podmiotu, z ich szczególnymi cechami przypadka i zgody, stają się centralnym punktem uwagi. Ich właściwości są opisywane za pomocą sekwencji rzutowania przypadków i zdyscyplinowanych ruchów w jej obrębie.
