Ocena:
Recenzje podkreślają cenny wgląd książki w doświadczenia kapelanów Unii podczas wojny secesyjnej, z naciskiem na osobiste świadectwa i kontekst historyczny. Niektórzy czytelnicy uznali jednak niektóre sekcje za suche, a układ map i zdjęć za niewygodny.
Zalety:Wciągające relacje kapelanów z pierwszej ręki, ciekawe spojrzenie na życie w czasie wojny secesyjnej, czytelne dla osób zainteresowanych historią i dobre źródło do zrozumienia duchowego kontekstu wojny.
Wady:Niektóre treści były postrzegane jako suche i nieciekawe, mała czcionka utrudniała czytanie, mapy i zdjęcia były źle rozmieszczone i było trochę zamieszania z innymi powiązanymi książkami.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
The Spirit Divided: Memoirs of Civil War Chaplains-The Confederacy
W tej antologii wspomnień z wojny secesyjnej możemy lepiej poznać niektórych kapelanów, którzy służyli podczas tego wielkiego konfliktu. Kapelani byli jednymi z najbardziej wszechobecnych obserwatorów na polu bitwy, a niektórzy z nich obszernie pisali o swoich doświadczeniach. Osiemdziesięciu siedmiu z 3695 kapelanów, którzy służyli w obu armiach, napisało historie pułkowe lub opublikowało osobiste wspomnienia, nie licząc wielu listów i ponad 300 oficjalnych raportów. Jednak nigdy nie było obszernego zbioru wspomnień kapelanów zarówno armii Konfederacji, jak i Unii. W tej przełomowej pracy wielu konfederackich kapelanów pisze, że sprzeciwiali się secesji i poddali się jej tylko wtedy, gdy wojna była nieunikniona. Co więcej, niektórzy z ministrów, którzy zostali kapelanami, byli aktywni w służbie czarnym niewolnikom. Wypowiadali się przeciwko zaniedbywaniu i wykorzystywaniu tych, którzy byli w niewoli zarówno przed wojną, jak i w jej trakcie. Na przykład wielebny John L. Girardeau założył przed wojną duży kościół misyjny dla niewolników w Charleston w Południowej Karolinie.
Wielebny Isaac Tichenor skrytykował nadużycia systemu niewolniczego przed legislaturą Alabamy w 1863 roku.
Kapelan Charles Oliver wygłosił kazanie do czarnoskórych robotników w Armii Północnej Wirginii w 1864 roku z myślą, że należy zrobić dla nich więcej. Chociaż wysiłki te mogą wydawać się trywialne w obliczu ogromu całego systemu niewolnictwa, odzwierciedlają one, że wśród kapelanów Południa nie brakowało świadomości społecznej. Od pola bitwy po ambonę, konfederaccy kapelani byli zaskakującymi i złożonymi jednostkami. Po raz pierwszy poznaj ten aspekt wielkiej walki w słowach każdego z kapelanów.