The Song of the Shirt: Wysoka cena taniej odzieży z Blackburn do Bangladeszu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Song of the Shirt: The High Price of Cheap Garments from Blackburn to Bangladesh

Zawartość książki:

O, mężczyźni, z drogimi siostrami!

O, mężczyźni, z matkami i żonami!

To nie pościel się zużywa.

Lecz życie ludzkich stworzeń!

Ścieg - ścieg - ścieg,.

W biedzie, głodzie i brudzie,.

Szycie na raz, podwójną nicią,.

Całun jak i koszulę.

-z "The Song of the Shirt" Thomasa Hooda (1843)

W kwietniu 2013 roku Rana Plaza, niepozorny ośmiopiętrowy blok handlowy w Dhace, stolicy Bangladeszu, zawalił się, zabijając 1129 osób i raniąc ponad 2000. Większość z nich stanowili nisko opłacani pracownicy przemysłu tekstylnego, którym nakazano powrót do ciasnych warsztatów dzień po tym, jak w betonowej konstrukcji budynku odkryto złowieszcze pęknięcia.

Zniszczenie Rana Plaza ujawniło wielką tragedię: mężczyzn (w rzeczywistości głównie kobiet i dzieci) pracujących w kruchych, łatwopalnych budynkach, którzy dostarczają światu nieograniczoną ilość taniej odzieży - za pośrednictwem Walmart, Benetton i Gap - i przynoszą 70% wymiany walutowej Bangladeszu.

W elegijnej prozie Jeremy Seabrook bada nieproporcjonalne poświęcenia, jakich wymaga produkcja takich wyrzucanych przedmiotów, jak czapki baseballowe i bluzy. Śledzi również przeplatające się historie robotników w dzisiejszym Bangladeszu i Lancashire. Dwieście lat temu ci pierwsi zostali pozbawieni dawnych umiejętności, a ich odpowiednicy w Lancashire zostali zmuszeni do osiedlenia się na robotach; w upiornej powtórce ruchu w drugą stronę, upadek brytyjskiego przemysłu tekstylnego zbiegł się w czasie z Bangladeszem, który stał się jednym z głównych światowych eksporterów odzieży. Te dwa przykłady stanowią lustrzane odbicie zubożenia i dobrobytu. Ponieważ kapitał staje się bardziej proteański niż kiedykolwiek, nie minie wiele czasu, zanim globalny biznes, w swojej nomadycznej uprawie zysku, przeniesie masową produkcję tekstyliów do jeszcze tańszego źródła siły roboczej niż Bangladesz, z aż nazbyt przewidywalnymi konsekwencjami dla zaangażowanych osób.