The Shooting Party

Opinie czytelników

Książka przedstawia zniuansowany portret angielskiej klasy wyższej w 1913 roku, przedstawiając ich sposoby spędzania wolnego czasu, dynamikę społeczną i złowieszcze zmiany na horyzoncie z powodu zbliżających się wstrząsów społecznych, takich jak I wojna światowa. Przeplata tematy nostalgii i straty, badając zarówno blask, jak i zbliżający się upadek stylu życia.

Pisarstwo opisywane jest jako eleganckie i liryczne, z żywymi charakterystykami i bogatą, wciągającą atmosferą przedwojennego brytyjskiego społeczeństwa. Książka zawiera wnikliwy komentarz na temat struktur klasowych i zmian społecznych, a wielu czytelników uznało ją za głęboko wciągającą i prowokującą do myślenia. Ci, którzy lubią szczegółowe opisy epoki, docenili portret grupy myśliwskiej i związane z nią interakcje społeczne.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że część prozy jest zbyt opisowa i gęsta, przez co trudno się ją czyta. Inni uważali, że tempo było powolne, a treść nudna i pozbawiona treści. Ponadto kilku recenzentów wolało adaptację filmową, twierdząc, że jest ona przyjemniejsza niż książka.

(na podstawie 60 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Jest jesień 1913 roku. Sir Randolph Nettleby zebrał w swojej posiadłości w Oxfordshire wspaniałą plejadę gości na największe polowanie sezonu.

Armia leśniczych, ubijaczy i służby przećwiczyła skomplikowany odwieczny rytuał, dżentelmeni wpadają w przepisowy tryb przyjaźni i sportowej rywalizacji, a panie zaintrygowane są najnowszymi plotkami i modą. Wszystko w tym wspaniałym weekendzie wydawałoby się idealnym dopełnieniem przyjemności, na jakie mogli sobie pozwolić uprzywilejowani w edwardiańskiej Anglii. A jednak tak nie jest: kodeks moralny i społeczny tej grupy nie jest tak bezpieczny, jak się wydaje.

Rywalizacja wykraczająca poza granice sportowej rywalizacji, wstręt do uboju zwierząt, gniew z powodu nierówności klasowych - te siły wkrótce powstaną i pochłoną zapewniony pokój społeczny, pokój, który może trwać tylko chwilę dłużej. Wyobrażając sobie imprezę strzelecką Sir Randolpha, napisała The Spectator, panna Colegate znalazła doskonałą metaforę przemijania stylu życia.