The Sanaa Palimpsest: Przekaz Koranu w pierwszych wiekach Ah

Opinie czytelników

Książka „The Sanaa Palimpsest” autorstwa Asmy Hilali oferuje kompleksową analizę manuskryptów Koranu odkrytych w Sanie. Przedstawia ona nowe teorie na temat pochodzenia manuskryptów oraz szczegółową transkrypcję zarówno górnego, jak i dolnego tekstu. Podczas gdy niektórzy uczeni mogą kwestionować teorię Hilaliego dotyczącą „kręgu nauczania” w odniesieniu do dolnego tekstu, książka ta jest uważana za cenne źródło dla osób zainteresowanych krytyką tekstową Koranu.

Książka jest chwalona jako lektura obowiązkowa dla osób głęboko zainteresowanych Koranem. Jest opisywana jako wspaniałe i ważne źródło, które dostarcza nowych spostrzeżeń i teorii na temat palimpsestów z Sany. Opatrzona przypisami transkrypcja i szczegółowy komentarz na temat różnic tekstowych stanowią znaczącą wartość dodaną do badania manuskryptów Koranu.

Niektórzy uczeni krytykują kontrowersyjną teorię „kręgu nauczania” Hilaliego, argumentując, że narzuca ona anachroniczne poglądy na niższy tekst, co może zmniejszyć akceptację książki w niektórych kręgach akademickich. Ponadto, w temacie mogą występować zawiłości, które mogą stanowić wyzwanie dla ogółu czytelników.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Sanaa Palimpsest: The Transmission of the Qur'an in the First Centuries Ah

Zawartość książki:

Niniejszy tom zawiera nowe, opatrzone przypisami wydanie dwóch warstw "palimpsestu z Sanaa", jednego z najstarszych odkrytych rękopisów Koranu, wraz z krytycznym wprowadzeniem, które oferuje nowe hipotezy dotyczące przekazywania Koranu w pierwszych wiekach islamu. Palimpsest zawiera dwa nałożone na siebie teksty Koranu w dwóch warstwach pisma, na trzydziestu ośmiu liściach pergaminu o łącznej numeracji MS 01-27.

1 w Dar al-Makhtutat (dosłownie "Dom Rękopisów") w Sanie w Jemenie. Dolny tekst palimpsestu, który został datowany na pierwszy wiek islamu (VII wiek n.e.), został następnie usunięty, a pergamin został później ponownie wykorzystany do napisania innego tekstu Koranu, który pozostaje widoczny w naturalnym świetle. Uważa się, że ten górny tekst pochodzi z drugiego wieku islamu (ósmy wiek naszej ery).

Obie warstwy zostały zobrazowane w 2007 roku przez francusko-włoską misję. Oba teksty Koranu są fragmentaryczne i przedstawiają aspekty pracy w toku.

W swojej dolnej warstwie manuskrypt oferuje najstarsze świadectwo instrukcji czytania w tekście Koranu, a być może nawet w jakimkolwiek tekście arabskim. Takie osobliwości oferują rzadkie dowody na to, jak Koran był przekazywany, nauczany i spisywany w pierwszych wiekach islamu. W tej książce Asma Hilali przedstawia opatrzone przypisami wydanie tekstów wraz z krytycznym wprowadzeniem.

Kontekstualizują one tom w dziedzinie badań nad rękopisami Koranu i angażują się w historyczne i instytucjonalne konteksty przekazywania fragmentów Koranu. Tom zawiera również systematyczne odniesienia do wcześniejszych badań i częściowych wydań tego samego manuskryptu.