Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Road Washes Out in Spring” autorstwa Barona Wormsera to mieszanka wspomnień i poetyckich refleksji na temat życia poza siecią w Maine. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej czarującą prozę i głębokie tematy, inni uważają, że jest trudna do naśladowania i brakuje jej konkretnych szczegółów na temat codziennego życia w lesie.
Zalety:Książka charakteryzuje się pięknym językiem i unikalną strukturą, którą niektórzy czytelnicy uważają za wciągającą i prowokującą do myślenia. Jest chwalona za uroczy styl pisania i rezonuje z tymi, którzy są zainteresowani tematami gospodarowania i połączenia z naturą. Wielu docenia poetyckie spostrzeżenia Wormsera i eksplorację prostszego życia.
Wady:Kilku czytelników uznało książkę za trudną do przeczytania ze względu na jej dygresje na temat poezji i niepowiązanych tematów, zamiast skupiać się na praktycznych aspektach życia poza siecią. Niektórzy zauważyli, że słownictwo może być skomplikowane, przez co książka jest mniej przystępna. Dodatkowo, krytykowano postrzegany brak szczegółów dotyczących doświadczeń rodziny autora podczas ich pobytu w lesie.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Road Washes Out in Spring: A Poet's Memoir of Living Off the Grid
Zawartość książki:
Zwycięzca Maine Writers and Publishers Alliance, Maine theme (2006).
Przez prawie dwadzieścia pięć lat poeta Baron Wormser i jego rodzina mieszkali w domu w Maine bez elektryczności i bieżącej wody. Większość żywności uprawiali sami, wodę nosili ręcznie, a czytali przy świetle lamp naftowych. Uważali się za część ruchu „powrotu do ziemi”, ale ich wybór życia poza siecią nie był ani oświadczeniem, ani protestem: po prostu zbudowali swój dom zbyt daleko od drogi i nie mogli sobie pozwolić na doprowadzenie linii energetycznych. Z biegiem lat osiedlili się w życiu, które koncentrowało się na tym, co Thoreau nazwał „podstawowymi faktami”.
W tej pełnej wdzięku medytacji Wormser podobnie odrzuca ideologię na rzecz obserwacji, eksploracji i refleksji. „Kiedy szukamy jednego wątku motywu”, pisze, »najprawdopodobniej oszukujemy samych siebie«. Jego odmowa zadowolenia się oczywistym wyjaśnieniem, pojedynczym wątkiem motywu, czyni go bystrym i sympatycznym obserwatorem swoich sąsiadów i społeczności, spostrzegawczym czytelnikiem poezji i literatury oraz uczciwym i nieświadomym analitykiem własnych reakcji na świat przyrody. Rezultatem jest seria szczerych osobistych esejów na temat społeczności i izolacji, natury, cywilizacji i poezji.
