The Reconographers: Intelligence and Reconnaissance in British Tank Operations on the Western Front 1916-18
Jest to pierwsza książka poświęcona tematowi rozpoznania w rodzącym się Korpusie Czołgów podczas Wielkiej Wojny. Jest to zaniedbana dziedzina, pomimo przelotnych odniesień do rozpoznania w wielu wczesnych książkach o historii Korpusu Czołgów.
Jest to również pierwsza próba dostarczenia ram koncepcyjnych, w których można rozważyć pracę wywiadowczą i rozpoznawczą oraz spojrzeć na nią w szerszym kontekście rozpoznania wojskowego. Dodanie terminu "Rekonografia" do leksykonu wojskowego zwraca uwagę na mało znaną monografię na ten temat, która nigdy wcześniej nie weszła do domeny popularnej. Wprowadzenie czołgów na front zachodni w 1916 roku zapoczątkowało nową formę wojny pancernej.
Po swoim chrzcie 15 września 1916 r.
czołgi stały się zależne od kilku oficerów zwiadowczych, którzy prowadzili je do akcji. Znaczenie tych oficerów zostało w pełni docenione w samym Korpusie Czołgów, ale mniej poza nim.
Oficerowie zwiadu stali się elitarną grupą utalentowanych ludzi, specjalną kastą, której wkład w rodzący się Korpus Czołgów był znacznie większy, niż mogłaby sugerować ich liczba. Zaskakujące jest zatem, że wkład tych oficerów był do tej pory pomijany w historiografii brytyjskich operacji czołgowych podczas I wojny światowej. Książka ta ma na celu przemówienie na wielu poziomach: stara się zebrać razem działania, umiejętności i techniki oficerów wywiadu i rozpoznania czołgów oraz ocenić ich miejsce i wkład w brytyjskie operacje czołgowe podczas Wielkiej Wojny; umieszcza prace rozpoznawcze czołgów w szerszym kontekście działań wywiadowczych i rozpoznawczych przed wojną, a także stanowi studium przypadku napięć, które nieuchronnie pojawiają się, gdy nowe wino jest wkładane do starych butelek lub, bardziej prozaicznie, nowa technologia do istniejących organizacji.
Konieczne było stworzenie struktur koncepcyjnych, w których można analizować operacje rozpoznawcze; próbuje tchnąć życie w to, co niektórzy mogą uważać za nudny temat techniczny, poświęcając miejsce kluczowym postaciom w działaniach wywiadowczych i rozpoznawczych Korpusu Czołgów. Na szczęście, a może w konsekwencji ich działalności, były to jedne z najbardziej barwnych i interesujących postaci w Korpusie Czołgów w tamtym czasie. Przyznając autorowi nagrodę WFA-Helion Holmes, sędziowie stwierdzili, że "jego praca odzwierciedla dogłębne badania, wysoki standard pisania i godną uwagi oryginalność".