Ocena:
Książka stanowi wyczerpującą analizę okrzyku rebeliantów podczas wojny secesyjnej, odnosząc się do jego różnych źródeł, znaczenia kulturowego i ewolucji w czasie. Dogłębnie analizuje, w jaki sposób okrzyk był postrzegany przez współczesnych żołnierzy i weteranów, a także jego wpływ na tożsamość Południa. Jednak obszerne szczegóły mogą stać się przytłaczające, a akademickie podejście autora może nie zaspokoić wszystkich preferencji czytelnika.
Zalety:⬤ Dokładne i kompleksowe potraktowanie okrzyku rebeliantów
⬤ obejmuje różne aspekty, w tym konteksty historyczne, kulturowe i społeczne
⬤ zapewnia interesujący wgląd w jego różne interpretacje i pochodzenie
⬤ dobrze udokumentowane relacje weteranów wojny secesyjnej
⬤ włączenie odpowiednich fotografii.
⬤ książka jest wyczerpująco szczegółowa, co może być przytłaczające dla niektórych czytelników
⬤ niektóre nadmiarowe treści mogłyby zostać przycięte
⬤ akademicki styl autora i częste odniesienia do rasizmu mogą zniechęcać osoby niezaznajomione z dyskusjami społeczno-politycznymi
⬤ może wydawać się zbyt długa i zbyt złożona dla zwykłych czytelników.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
The Rebel Yell: A Cultural History
Pierwsza kompleksowa historia okrzyku bojowego Konfederatów od jego genezy i mitów, aż po wykorzystanie w amerykańskiej kulturze popularnej.
Żaden aspekt wiedzy wojskowej z czasów wojny secesyjnej nie otrzymał mniejszej uwagi naukowej niż okrzyk bojowy żołnierza Południa. W The Rebel Yell Craig A. Warren łączy wspomnienia żołnierzy, mało znane artykuły i nagrania, aby stworzyć fascynującą i wyczerpującą eksplorację faktów i mitów na temat "południowego krzyku".
Poprzez uważną lekturę licznych relacji, Warren pokazuje, że krzyk rebeliantów nie był pojedynczym, niezmiennym wezwaniem, ale raczej zmieniał się w zależności od miejsca, ewoluował w czasie i wyrażał zniuansowane odcienie emocji. Wielofunkcyjny, elastyczny okrzyk rebeliantów był natychmiast rozpoznawalny dla przyjaciół i wrogów, ale zyskał nowe formy i cele w miarę trwania epickiej walki. Konfederacki pułk mógł wydać ten okrzyk w przerażającym unisono, aby drwić z żołnierzy Unii na pustych przestrzeniach pola bitwy. Innym razem poszczególni żołnierze wołali pojedynczo lub w trybie "wołaj i odpowiadaj", aby komunikować się lub zabezpieczyć granice swoich obozów.
Rebeliancki okrzyk mógł uosabiać jedność i męstwo, ale mógł też stać się głosem rasizmu i nienawiści. Co być może najbardziej zaskakujące, The Rebel Yell ujawnia, że od czasów rekonstrukcji do pierwszej połowy XX wieku, krzyk rebeliantów - nawet bardziej niż flaga bojowa Konfederacji - służył jako najbardziej widoczny i silny symbol sprzeciwu białych Południowców wobec władzy federalnej. W odniesieniu do końca XX i początku XXI wieku Warren pokazuje, że krzyk służył potrzebom ludzi na całym świecie: żołnierzy i cywilów, polityków i muzyków, rekonstruktorów i humorystów, artystów i biznesmenów. Warren obala popularne założenia dotyczące krzyku rebeliantów, a także pogląd, że krzyk został kiedykolwiek "utracony na rzecz historii".
Zarówno naukowy, jak i przystępny, The Rebel Yell przyczynia się do naszej wiedzy o historii wojny secesyjnej i pamięci publicznej. Pokazuje centralne znaczenie głosu i dźwięku dla każdego spojrzenia na kulturę Południa.