Ocena:

Książka Davida Gilmoura „The Pursuit of Italy” przedstawia szeroki i wciągający przegląd złożonej historii Włoch, analizując regionalne różnice i wyzwania, które wpłynęły na ich zjednoczenie i zarządzanie. Czytelnicy doceniają głęboką wiedzę autora i pełen pasji styl pisania, choć niektórzy uważają, że momenty nadmiernej szczegółowości i opiniotwórczych komentarzy odciągają uwagę od historycznej narracji.
Zalety:⬤ Dobrze napisana z wdzięcznym stylem.
⬤ Głęboka znajomość włoskiej historii i kultury.
⬤ Wciągająca i pouczająca z ciekawymi anegdotami.
⬤ Dobre wprowadzenie do złożoności Włoch jako narodu.
⬤ Oferuje wnikliwy komentarz na temat regionalnych różnic Włoch i historycznych wyzwań.
⬤ Niektóre sekcje mogą wydawać się niezorganizowane lub trudne do śledzenia.
⬤ Sporadyczne osobiste uprzedzenia i subiektywizm, które podważają obiektywizm.
⬤ Długie dygresje, które odwracają uwagę od głównej narracji.
⬤ Zbyt entuzjastyczne skupienie się na pewnych tematach (takich jak opera), które mogą nie przypaść do gustu wszystkim czytelnikom.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za zbędną lub pozbawioną nadrzędnego kontekstu, przez co wydawała się nużąca.
(na podstawie 175 opinii czytelników)
The Pursuit of Italy: A History of a Land, Its Regions, and Their Peoples
Prowokujący, zabawny opis różnorodnego bogactwa Włoch, ich nadziei i marzeń, ich przeszłości i teraźniejszości Czy Garibaldi wyświadczył Włochom niedźwiedzią przysługę, pomagając ich rozproszonym częściom osiągnąć jedność? Czy cel politycznego zjednoczenia był błędem? To pytanie jest zadawane i udzielane na wiele sposobów w The Pursuit of Italy, wciągającym, oryginalnym rozważaniu wielu historii, które przyczyniają się do blasku - i słabości - dzisiejszych Włoch. Cudownie czytelna eksploracja włoskiego życia na przestrzeni wieków przez Davida Gilmoura jest wypełniona prowokacyjnymi anegdotami, a także osobistymi obserwacjami i jest zaludniona przez wielkie postacie włoskiej przeszłości - od Cycerona i Wergiliusza po kontrowersyjnych polityków XX wieku.
Jego mądry opis Risorgimento obala nacjonalistyczne mity, które go otaczają, choć maluje sympatyczny portret Giuseppe Verdiego, ukochanego bohatera epoki. Gilmour pokazuje, że chwała Włoch zawsze leżała w ich regionach, z ich charakterystyczną sztuką, kulturą obywatelską, tożsamością i kuchnią.
Mieszkańcy Italii identyfikowali się nie jako Włosi, ale jako Toskańczycy i Wenecjanie, Sycylijczycy i Lombardczycy, Neapolitańczycy i Genueńczycy. Siła i kultura Włoch nadal wywodzą się z ich regionów, a nie z błędnie pojmowanego, źle zarządzanego pojęcia zjednoczonego narodu.