The Pop Musical: Sweat, Tears, and Tarnished Utopias
Po tym, jak żelazny uścisk Hollywood i Tin Pan Alley na musicalu filmowym zaczął się wyślizgiwać w obliczu kulturowej dominacji popu, wielu uważało, że gatunek muzyczny wszedł w ostateczny upadek i ostatecznie zużył się w latach 80-tych.
Chociaż przemysłowy model musicalu został zakłócony przez pojawienie się popu, hollywoodzki musical nie wymarł. Wiele hollywoodzkich produkcji od lat 60.
do dziś powraca do form i konwencji klasycznego musicalu - z tą różnicą, że zamiast czerpać z showtunes i standardów jazzowych, wykorzystują style i ikonografię popu. Alberto Mira przedstawia nowe spojrzenie na to, jak muzyka pop zrewolucjonizowała hollywoodzki musical. Pokazuje, że podczas gdy system hollywoodzki przestał produkować tradycyjne musicale na dużą skalę, różne odmiany popu - disco, rock 'n' roll, doo-wop, glam i hip-hop - odnowiły gatunek, dając mu nowe życie.
Podczas gdy klasyczny musical przedstawiał świat lekki na konflikt, zdefiniowany przez teatralność i gdzie talent może błyszczeć bez wysiłku, wprowadzenie popu pobudziło musicale do poruszania współczesnych warunków społecznych i politycznych. Mira śledzi pojawienie się nowego zestawu tematów - takich jak bolesna ciężka praca przedstawiona w Dirty Dancing (1987); obosieczny fandom Velvet Goldmine (1998); i polityka rasowa Dreamgirls (2006) - aby zbadać, dlaczego hollywoodzki musical odnalazł nowe znaczenie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)