The Planet Savers autorstwa Marion Zimmer Bradley, Science Fiction, Przygodowy

Oryginalny tytuł:

The Planet Savers by Marion Zimmer Bradley, Science Fiction, Adventure

Zawartość książki:

Zdesperowany, by odkryć lekarstwo na cykliczną 48-letnią gorączkę, znaną jako gorączka Trailmenów, dr Randall Forth przekonuje kolegę, dr Jaya Allisona, do poddania się hipnozie. Wywołuje drugą osobowość, Jasona Allisona, który jest towarzyski i doświadczony we wspinaczce górskiej, podczas gdy dr Jay Allison jest zimnym, klinicznym człowiekiem bez umiejętności outdoorowych.

Jason zostaje poproszony o poprowadzenie wyprawy do Hellers, aby zebrać ochotników medycznych spośród Trailmenów. Towarzyszą mu Rafe Scott, Regis Hastur, Kyla Raineach, przewodnik Renuncjatów i kilka innych osób. Podczas podróży Jay/Jason jojczy między swoimi dwiema osobowościami - jedną ciepłą i czarującą, a drugą zdystansowaną i kliniczną.

Jason, ciepła osobowość, zakochuje się w Kyli.....

Zanim się obudziłem, myślałem, że jestem sam. Leżałam na skórzanej kanapie w gołym, białym pokoju z ogromnymi oknami, na przemian z cegły i przezroczystego szkła.

Za przezroczystymi oknami rozciągał się widok na ośnieżone góry, które w szklanej cegle zmieniały się w blade cienie. Przyzwyczajenie i pamięć nadawały temu wszystkiemu nazwy. Gołe biuro, pomarańczowy blask wielkiego słońca, nazwy ściemniających się gór.

Ale za wypolerowanym szklanym biurkiem siedział mężczyzna, który mnie obserwował. Nigdy wcześniej go nie widziałem. Był pucołowaty i niemłody, miał rude brwi i grzywkę rudych włosów wokół krawędzi czoła, które poza tym było całkiem różowe i łyse.

Miał na sobie biały mundur, a spleciony kaduceusz na kieszeni i rękawie głosił, że jest członkiem Służby Medycznej przy cywilnej kwaterze głównej terrańskiego miasta handlowego. Oczywiście nie zatrzymywałem się nad tymi wszystkimi ocenami świadomie.

Były one po prostu częścią mojego świata, kiedy się obudziłem i zobaczyłem, że nabiera on kształtów wokół mnie. Znajome góry, znajome słońce, dziwny człowiek. Ale on odezwał się do mnie w przyjazny sposób, jakby to była zwyczajna rzecz znaleźć tutaj zupełnie obcą osobę rozłożoną i zażywającą sjesty.

"Czy mógłbym prosić o podanie imienia? ".