Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Ten debiutancki zbiór poezji, którego akcja rozgrywa się w małym, subarktycznym barze, bada złożoność uzależnienia i osoby, która się pod nim kryje, a także możliwość znalezienia domu i społeczności w nieoczekiwanych miejscach. Wśród wierszy Borina znajdują się portrety stałych klientów i pracowników baru - powtarzających się postaci, które mogłyby pojawić się w mrocznym i niekonwencjonalnym sitcomie.
Religijny nocny dozorca kataloguje grzechy dnia, emerytowana barmanka podlizuje się przy lustrze, stali klienci i ich nawyki są opisywane nowemu pracownikowi: "R ma limit dwóch drinków. A lubi podstawkę. Pamiętaj, / Pani O bierze schłodzoną szklankę pilznera / ze swoją butelką Blue".
"W melancholijnej atmosferze baru i pokoi na piętrze, bohaterowie wierszy Borina odnajdują nieoczekiwane ukojenie i przynależność. Nawyki, rutyna, stali bywalcy, przewidywalność tego wszystkiego wprowadza pewien rodzaj chaotycznego porządku do chaotycznego życia: Pijemy, nawet o tym nie myśląc, bo dobrze jest stracić kontrolę, odzyskać ją.