Ocena:
Książka „The People's Songs” Stuarta Maconie zabiera czytelników w prowokującą do myślenia podróż przez brytyjską muzykę i społeczeństwo na przestrzeni siedmiu dekad, wykorzystując 50 piosenek do odzwierciedlenia zmian kulturowych i historycznych. Podczas gdy wielu czytelników docenia wciągający styl pisania, ciekawe anegdoty i wartość nostalgiczną, niektórzy uważają, że temat jest zbyt szeroki lub zbyt płytki.
Zalety:⬤ Wciągająca i żywa proza
⬤ prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat muzyki i społeczeństwa
⬤ nostalgiczna wartość w powracaniu do piosenek
⬤ dobrze zbadane i pouczające
⬤ przemawia do szerokiego grona odbiorców o różnych gustach muzycznych
⬤ humorystyczny styl narracji
⬤ prezentuje unikalne spojrzenie na znane piosenki, odnosząc je do kontekstu historycznego.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają treść za powierzchowną i pozbawioną głębi
⬤ krytyka szeroko zakrojonej tematyki prowadzącej do braku skupienia
⬤ możliwość znanych historii i ograniczonych nowych informacji dla zapalonych fanów muzyki
⬤ kilka doświadczonych literówek i wymagało lepszej edycji
⬤ niektóre wybory piosenek są postrzegane jako ekscentryczne lub niepewne w swoich historycznych powiązaniach.
(na podstawie 57 opinii czytelników)
The People's Songs: The Story of Modern Britain in 50 Records
Oryginalna książka towarzysząca przełomowemu serialowi Stuarta Maconie w Radio 2: historia powojennej Wielkiej Brytanii poprzez muzykę pop.
Są to piosenki, których słuchaliśmy, do których się śmialiśmy, które kochaliśmy i przy których pracowaliśmy, a także przy których odkładaliśmy narzędzia i tańczyliśmy.
Obejmując ostatnie siedem dekad, Stuart Maconie przygląda się piosenkom, które dźwiękowo śledziły nasze zmieniające się czasy, a czasami - zmieniały sposób, w jaki się czujemy. Zaczynając od „We'll Meet Again” Very Lynn, piosenki, która uspokoiła naród rozdzielony z ukochanymi przez wojenną zawieruchę, a kończąc na maniakalnej energii „Bonkers”, hymnu Dizzee Rascala dla pędu i pośpiechu śródmieścia XXI wieku, „The People's Songs” oprowadza po muzyce pop naszej wyspy i pyta, co ona dla nas znaczy.
Historia współczesnej Wielkiej Brytanii jest opowiedziana chronologicznie w 50 rozdziałach, poprzez płyty, których słuchaliśmy i kochaliśmy w dramatycznym i kalejdoskopowym okresie od II wojny światowej do dnia dzisiejszego. Nie jest to rockowa krytyka 50 najwspanialszych utworów, jakie kiedykolwiek nagrano. Jest to raczej celebracja piosenek, które mówią nam coś o tym, jak czuliśmy się w naszym życiu na przestrzeni epok - pracy, wojnie, klasie, rozrywce, rasie, rodzinie, narkotykach, seksie, patriotyzmie i nie tylko. W czasach dobrobytu lub ubóstwa jest to muzyka, która inspirowała fryzury i szaleństwa taneczne, ale także protesty i zmiany społeczne.
Towarzysz przełomowej serii Stuarta Maconie'a w Radio 2, „The People's Songs”, pokazuje nam siłę taniej muzyki pop, jednego z największych brytyjskich towarów eksportowych.
