The Oxford Handbook of Late Colonial Insurgencies and Counter-Insurgencies
Śmiercionośność konfliktów pomiędzy grupami rebeliantów a siłami bezpieczeństwa walczącymi z rebeliantami znacznie wzrosła od czasu II wojny światowej, podczas gdy wojny konwencjonalne lub międzypaństwowe spadły. Przez kilka dziesięcioleci konflikty wewnątrz państw, a nie między nimi, były dominującą formą zorganizowanej przemocy politycznej na całym świecie.
Niedawne konflikty w Afganistanie, Iraku i Syrii wzbudziły zainteresowanie kolonialnymi doświadczeniami rebelii, podczas gdy obecne zachodnie interwencje w Afryce Subsaharyjskiej wywołały oskarżenia o "militarystyczny humanitaryzm". Jednak pomimo rosnącego zainteresowania zwalczaniem rebelii i imperium, badania porównawcze kolonialnych reakcji na powstania i niepokoje społeczne są nieliczne. Niektórzy badacze piszą o "złotym wieku przeciwdziałania powstaniom", który rozpoczął się wraz z ogłoszeniem przez Wielką Brytanię stanu wyjątkowego w Malezji w 1948 roku, a zakończył wraz z wycofaniem amerykańskich wojsk lądowych z Wietnamu w 1973 roku.
To właśnie z tym okresem, jeśli nie z jakimkolwiek domniemanym "złotym". Wiek", którego dotyczy niniejszy tom.
Niniejszy podręcznik łączy idee kontestowanej dekolonizacji i powstań, które ją zainspirowały, z analizą wzorców i osobliwości konfliktów, które doprowadziły do upadku zamorskich imperiów. Stanowi próbę systematycznego badania globalnych skutków zorganizowanej przemocy antykolonialnej w Azji i Afryce.
Celem jest rekonceptualizacja późnej przemocy kolonialnej w europejskich imperiach zamorskich poprzez zbadanie jej szczególnego charakteru i procesów globalizacyjnych leżących u jej podstaw.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)