The Modern Lovers' the Modern Lovers

Opinie czytelników

Książka bada wpływ Jonathana Richmana i Modern Lovers w kontekście kulturowym i politycznym Bostonu lat 70-tych, ale wielu czytelników uważa, że zbytnio koncentruje się na historii Bostonu, a nie na samym albumie.

Książka jest przyjemną lekturą, która zapewnia energiczną rozrywkę, szczególnie dla fanów Modern Lovers. Przedstawia interesującą historię kulturową Bostonu i łączy ówczesną scenę muzyczną z szerszymi kwestiami społecznymi.

Wielu czytelników uznało książkę za rozczarowującą, ponieważ poświęca ona ponad połowę swojej treści polityce i historii społecznej Bostonu, zamiast skupiać się na Modern Lovers. Pojawiają się skargi na nieścisłości faktograficzne, powtarzające się teksty i brak dogłębnej analizy albumu i jego muzyki. Niektórzy uważają, że nie wprowadza on nowych perspektyw ani nie angażuje się głęboko w twórczość zespołu.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Od wojny z hipisami do wielkiego rockandrollowego oszustwa, historia Modern Lovers to wysokooktanowa opowieść o brutalistycznej architekturze, rockandrollowych ambicjach i walce o tożsamość w zmieniającym się świecie. Jeden z fundamentalnych dokumentów punk rocka, archetyp indie obsesji i prawie odrzucony przez jego autora, The Modern Lovers był albumem skazanym na porażkę przez własną fajność od pierwszego dnia.

Napędzany przez cudowne dwa akordy "Roadrunner" i jego proklamację, że "jestem zakochany w rock 'n' rollu", The Modern Lovers jest podstawowym dokumentem amerykańskiej alienacji, drogą ucieczki z kulturowego pustkowia powojennych przedmieść. The Modern Lovers jest pomostem łączącym Velvet Underground i Sex Pistols; byli rówieśnikami New York Dolls i przyjaciółmi Grama Parsonsa, a następnie podzielili się na Talking Heads, The Cars i The Real Kids. Ale The Modern Lovers nigdy nie miał być albumem.

To zbiór nagrań demo, nagrywanych z przerwami, gdy Jonathan Richman i jego zespół negocjowali nowoczesność i przemysł muzyczny. Jest to zbiór piosenek o mieście i społeczeństwie w ciągłym ruchu, zmagającym się ze starożytnymi korupcjami i jasnookim idealizmem.

Richman obserwuje miasto prawie opuszczone przez dorosłych, spustoszone przez ucieczkę białych i odnowę urbanistyczną, zmierzające w kierunku anarchii, gdy stare moczary społeczne zderzają się z nowymi postawami. Jest to miasto stojące w wyraźnym kontraście do sypialnianej społeczności, w której się wychował.

Wszystkie te konflikty przeplatają się z intelektualną bystrością i emocjonalnym niepokojem Richmana, tworząc jeden z najtrwalszych w XX wieku dokumentów złego samopoczucia po okresie dojrzewania.