The Minimum Dwelling Revisited: Ciam's Practical Utopia (1928-31)
Książka ta przedstawia intelektualną historię modernistycznego "minimalnego mieszkania", badając, w jaki sposób wczesny modernizm postrzegał masowe budownictwo mieszkaniowe jako główny środek do osiągnięcia utopijnej transformacji społeczeństwa. Ponownie ocenia często pomijane 2. i 3. konferencję CIAM (1929-31), odnosząc się do ich zaangażowania w "minimalne mieszkanie" i ujawniając je zarówno jako kamienie milowe w annałach organizacji, jak i jako przełomowe momenty w historii międzywojennego modernizmu.
W 1929 roku eklektyczna międzynarodowa grupa awangardowych architektów modernistycznych, w tym Ernst May, Mart Stam, Walter Gropius i Le Corbusier, spotkała się we Frankfurcie na drugiej odsłonie konferencji CIAM. Omawiali oni program projektowania opłacalnych, dobrej jakości mieszkań, poszukując nowych podejść i procesów w celu maksymalizacji jakości i funkcjonalności przy jednoczesnym zapewnieniu przystępności cenowej dla szerszej populacji. Badając znaczenie i formę "minimalnego mieszkania", ponownie zdefiniowali mieszkanie jako centrum nowego sposobu życia, proponując rewolucyjne, wieloskalowe podejście do projektowania urbanistycznego w oparciu o koncepcję Existenzminimum ("optymalnie minimalnego mieszkania").
Pomimo tego, że obie konferencje nie spełniły oczekiwań organizatorów i zostały przyćmione przez późniejsze odsłony, uczestniczący w nich architekci usankcjonowali semantyczną zmianę z minimum jako zwykłej konieczności na zupełnie inny, aspiracyjny rodzaj minimalizmu - przekształcając całą rozmowę na temat masowego taniego mieszkania w kategoriach projektowych, społecznych i etycznych.
Podzielony na dwie części, The Minimum Dwelling Revisited najpierw przyjmuje podejście genealogiczne, aby zbadać pochodzenie koncepcji "minimalnego mieszkania" przed 2. i 3. konferencją CIAM, a następnie śledzi przebieg samych dwóch konferencji. Odnosząc się do początków koncepcji "minimalnego mieszkania", ale także jej dziedzictwa, i służąc jako korekta nadmiernego nacisku na czwartą konferencję CIAM i Kartę Ateńską, książka ta jest niezbędną lekturą dla naukowców badających projektowanie urbanistyczne w okresie międzywojennym.
