Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje chwalą „The Milk Hours” jako prowokujący do myślenia i emocjonalnie rezonujący debiutancki zbiór poezji, który porusza tematy straty, sztuki, pamięci i złożoności nowego życia. Zbiór jest znany z bogatego języka i skomplikowanych aluzji, choć może stanowić wyzwanie dla czytelników ze względu na swoją gęstość i głębię filozoficzną.
Zalety:⬤ Inteligentna i poruszająca poezja, która nagradza wielokrotne czytanie
⬤ eksploruje złożone tematy straty, sztuki i pamięci
⬤ wyjątkowe uchwycenie języka
⬤ gęsty, ale liryczny z bogatymi obrazami
⬤ wywołuje emocjonalne reakcje i kontemplację.
Wady:⬤ Trudna do nadążenia za aluzjami
⬤ może generować więcej pytań niż odpowiedzi
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za gęstą i trudną do zinterpretowania.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Milk Hours: Poems
Zawartość książki:
Laureat Nagrody Poetyckiej Maxa Ritvo, The Milk Hours to elegancki debiut, który poszukuje szeroko, aby zapytać, co to znaczy istnieć w stanie utraty.
"Mieszkaliśmy z widokiem na mury z widokiem na cmentarz". Tak zaczyna się tytułowy wiersz tego zbioru, którego rekurencyjna czasowość wypełniona jest żywymi, pogrążonymi w żałobie rzeczami, przerywanymi przez niewidzialny świat korzeni, ciał i ukrytych historii. Podobnie jak cmentarz, The Milk Hours ustawia obok siebie nieprawdopodobnych sąsiadów: Hegla i Murakamiego, Melville'a i perskiego astronoma al-Sufiego, tworząc transhistoryczną poetykę, nawet jeśli jest ona pełna intymności. Są to wiersze o częstych zwrotach i transformacjach, które nigdy nie oddalają się od zaangażowania w naukę, geografię, sztukę i estetykę, ani od logiki snu, która motywuje ich nieustanne badania.
Podczas gdy John James zaczyna od biografii - nawiedzająca utrata ojca w dzieciństwie, wyczerpujące godziny wczesnego ojcostwa - pytania, które wyłaniają się z jego poetyckiej syntezy, są zarówno aktualne, jak i uniwersalne: co to znaczy być człowiekiem w erze, w której natura i kultura połączyły się? Żyć w czasach politycznych i środowiskowych wstrząsów, osobistych i publicznych strat? Jak nadajemy znaczenie i do kogo - lub do czego - się zwracamy, gdy takie granice tak radykalnie się załamują?
