Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Projekt myśliwca I-200 był kompromisem pomiędzy możliwościami biura konstrukcyjnego, realiami radzieckiego przemysłu lotniczego, z jego dostępnymi technologiami, a wymaganiami wojskowymi.
Zgodnie z krótkim opisem MiG-3 z 1941 r., był on pod względem przeznaczenia myśliwcem przechwytującym, ale, co ciekawe, mógł być również wykorzystywany jako... samolot szturmowy lub lekki, szybki bombowiec nurkujący.
Zarówno prototypy I-200, jak i późniejsze MiG-1 i MiG-3 były jednomiejscowymi, jednosilnikowymi dolnopłatami o konstrukcji mieszanej. Przednia część kadłuba, wraz ze środkowym skrzydłem, aż do tylnej ściany kokpitu pilota, wykonana była z metalu. Jedynie część ogonowa kadłuba i konsole skrzydeł były drewniane. Statecznik pionowy, który był integralną częścią kadłuba, również był drewniany, ale statecznik poziomy był całkowicie metalowy. Stery i lotki miały metalową konstrukcję i płócienne pokrycie. Podwozie było wykonane ze stali chromoniklowej.
W przedniej części kadłuba znajdowała się kabina pilota z fotelem, tablica przyrządów, przedni zbiornik paliwa, główne uzbrojenie ofensywne, chłodnica wody i inne elementy. Środkowe skrzydło było przymocowane do przedniej części kadłuba w siedmiu punktach, tylna część w czterech punktach, podczas gdy mocowanie silnika było podparte w dwóch.
