Ocena:
Książka „The Midnight Disease” autorstwa Alice Weaver Flaherty bada psychologiczne i neurologiczne podstawy pisania, a w szczególności to, w jaki sposób różne zaburzenia mózgu, takie jak hipergrafia i blokada pisarska, wpływają na kreatywność. Książka przeplata osobiste anegdoty z życia Flaherty, w tym jej doświadczenia z depresją poporodową, z naukowymi spostrzeżeniami na temat kreatywności. Podczas gdy wielu czytelników odnalazło inspirację i wgląd w eksplorację procesu pisania i zdrowia psychicznego, inni krytykowali ją za to, że jest zbyt osobista, niezorganizowana lub niewystarczająco rygorystyczna naukowo w stosunku do ich oczekiwań.
Zalety:⬤ Unikalna perspektywa łącząca osobiste anegdoty z neurologicznymi spostrzeżeniami na temat kreatywności i pisania.
⬤ Wciągający i przystępny styl pisania, który trafia do wielu czytelników.
⬤ Pomaga normalizować uczucia związane ze zmaganiami ze zdrowiem psychicznym i blokadą pisarską.
⬤ Oferuje nadzieję i zrozumienie procesu twórczego, zachęcając pisarzy do podejmowania wyzwań.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za zbyt osobistą i pozbawioną naukowego rygoru, którego oczekiwali.
⬤ Krytykowana za to, że jest niezorganizowana i zbyt rozwlekła, przez co trudno się w nią zaangażować.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy mogli odnieść się do doświadczeń Flaherty'ego, zwłaszcza ci, którzy nie zmagali się ze zdrowiem psychicznym.
⬤ Niektórzy uznali ją za nieprzydatną lub mało inspirującą do przezwyciężenia blokady pisarskiej.
(na podstawie 35 opinii czytelników)
The Midnight Disease: The Drive to Write, Writer's Block, and the Creative Brain
Dlaczego niektórzy pisarze zmagają się miesiącami, aby wymyślić idealne zdanie lub frazę, podczas gdy inni, pochyleni nad notatnikiem lub klawiaturą głęboko w nocy, wydają się nie być w stanie przestać pisać? W książce The Midnight Disease: The Drive to Write, Writer's Block, and the Creative Brain (Houghton Mifflin, styczeń), neurolog Alice W. Flaherty bada sposoby i przyczyny pisania, ujawniając naukę stojącą za hipergrafią - przytłaczającą chęcią pisania - i jej przerażającym przeciwieństwem, blokadą pisarską. Rezultatem jest innowacyjny wkład w nasze zrozumienie twórczego popędu, który rzuca nowe światło na twórczość niektórych z naszych największych pisarzy. Neurolog, której praca stawia ją w czołówce nauk o mózgu, Flaherty sama cierpiała na hipergrafię po stracie przedwcześnie urodzonych bliźniąt. Jej wyjątkowa perspektywa, zarówno jako lekarza, jak i pacjenta, pomaga jej w tworzeniu ważnych powiązań między bólem a dążeniem do komunikacji oraz między zaburzeniami nastroju a twórczą muzą. Zręcznie prowadząc czytelników przez wewnętrzne funkcjonowanie ludzkiego mózgu, Flaherty rzuca nowe światło na popularne wyobrażenia o pochodzeniu kreatywności, dając nam nowe zrozumienie roli płatów skroniowych i układu limbicznego. Podważa standardowy pogląd, że jedna strona mózgu kontroluje funkcje twórcze i wyjaśnia biologię stojącą za wizytą muzy.
Flaherty przekonująco pisze o swojej walce z maniakalną hipergrafią, kiedy to "widok klawiatury komputera lub pustej kartki dawał mi taki sam przypływ energii, jaki narkomani odczuwają na widok swoich akcesoriów". Analizując rolę emocji w pisaniu i sposoby, w jakie zaburzenia mózgu i ciała oraz nastroju mogą prowadzić do niesamowitej - lub skromnej - twórczości, Flaherty wykorzystuje przykłady z własnego życia i życia pisarzy od Kafki po Anne Lamott, od Sylvii Plath po Stephena Kinga:
Fiodor Dostojewski, autor dziewiętnastu powieści i nowel oraz obszernych notatników, dzienników i listów, cierpiał.