Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka stanowi dobrze przygotowaną eksplorację koncepcji narracji, kontrastując różne poglądy filozoficzne i wyjaśniając znaczenie narracji w kształtowaniu tożsamości. Równoważy filozoficzny rygor z przystępnością, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla naukowców, jak i zwykłych czytelników. Jednak niektórzy czytelnicy, szczególnie ci zajmujący się literaturą, mogą uznać jej spostrzeżenia za zbędne lub przedstawione w innej kategoryzacji.
Zalety:⬤ Dobrze skonstruowany i przejrzysty przegląd narracji
⬤ oferuje filozoficzną głębię z przystępnym językiem
⬤ wnikliwe przykłady i obserwacje
⬤ cenne dla zrozumienia roli narracji w tożsamości
⬤ przemawia zarówno do filozofów, jak i nie-filozofów.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznają go za zbędny i nienowatorski dla studentów literatury; może być postrzegany jako kategoryzujący znane koncepcje w inny sposób, a nie wprowadzający nowe idee.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Mess Inside: Narrative, Emotion, and the Mind
Zawartość książki:
Peter Goldie bada sposoby, w jakie myślimy o naszym życiu - naszej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości - w kategoriach narracyjnych. Pojęcie narracji jest bardzo aktualne i bardzo kontrowersyjne w wielu dziedzinach, w tym w filozofii, psychologii i psychoanalizie, badaniach historycznych i literaturze. The Mess Inside angażuje się we wszystkie te obszary dyskursu i kieruje ścieżką między sceptykami, którzy lekceważą ideę narracji jako mającą jakiekolwiek wartościowe zastosowanie, a tymi, którzy twierdzą, że nasza tożsamość jest w jakiś sposób ukonstytuowana przez narrację.
Po wprowadzeniu pojęcia narracji Goldie omawia sposób, w jaki angażujemy się w przeszłość w kategoriach narracyjnych. Wiąże się to z badaniem zasadniczo perspektywicznej natury myślenia narracyjnego, które zyskuje poparcie w wielu ostatnich pracach empirycznych nad pamięcią. Opierając się na przykładach literackich i pracy psychologicznej, Goldie rozważa żałobę jako studium przypadku tego rodzaju myślenia narracyjnego, rozszerzając dyskusję na temat kluczowego pojęcia "zamknięcia". Przechodząc do narracyjnego myślenia o naszej przyszłości, Goldie omawia wiele strukturalnych podobieństw między naszymi wyobrażeniami o przyszłości i naszymi wspomnieniami z przeszłości, a także rolę naszych emocji w odpowiedzi na to, co wyobrażamy sobie w myśleniu o naszej przyszłości w świetle naszej przeszłości. Po tym następuje drugie studium przypadku - eksploracja samowybaczenia.
W tej przełomowej książce Goldie popiera sceptycyzm wobec idei, że istnieje coś takiego jak narracyjne ja, ale argumentuje, że posiadanie narracyjnego poczucia ja, zupełnie odmiennego od jakiegokolwiek metafizycznego pojęcia własnej tożsamości, jest sercem tego, czym jest myślenie o sobie i innych, jako o posiadaniu narracyjnej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
