The Lord of Castle Black: Księga druga wicehrabiego Adrilankha

Opinie czytelników

Recenzje _The Lord of Castle Black_ Stevena Brusta ujawniają mieszany odbiór, z niektórymi czytelnikami chwalącymi humor, rozwój postaci i budowanie świata, podczas gdy inni krytykują jego tempo i styl. Książka jest postrzegana raczej jako kontynuacja większej narracji niż samodzielny wpis, co prowadzi do poczucia przewidywalności i niezadowolenia wśród niektórych fanów poprzednich dzieł Brusta.

⬤ Angażujące postacie i rozwój charakterów.
⬤ Humorystyczny i zabawny styl pisania, szczególnie dla fanów Dumasa.
⬤ Dobre budowanie świata i interesująca wiedza na temat otoczenia.
⬤ Wciągające łuki fabularne, które przyczyniają się do rozwoju serii.
⬤ Udane połączenie różnych gatunków i tonów, zapewniające bogate doświadczenie czytelnicze.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali styl pisania za męczący i nadmiernie rozwlekły.
⬤ Przewidywalny rozwój fabuły, szczególnie dla osób zaznajomionych z twórczością Brusta, przez co seria jest postrzegana jako słabsza od wcześniejszych książek.
⬤ Nie jest tak przystępna dla nowych czytelników; znajomość poprzednich książek jest niezbędna do czerpania pełnej przyjemności z lektury.
⬤ Niektórzy czytelnicy byli sfrustrowani tempem i strukturą fabuły.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Lord of Castle Black: Book Two of the Viscount of Adrilankha

Zawartość książki:

Podróże Intrygi Walki na miecze Młodzi ludzie przeżywający przygody Ukochani starsi bohaterowie również przeżywający przygody Questy Bitwy Romans Zaskakujące dialogi Ekstrawaganckie jedzenie I zaginiony spadkobierca cesarskiego tronu.

To przygoda w starym stylu - tocząca się w tempie dwudziestego pierwszego wieku.

Bezkrólewie dobiegło końca. Ku zdumieniu wszystkich, Zerika, bardzo młoda Phoenix, chłodno wyłoniła się ze Ścieżek Umarłych, niosąc ze sobą Kulę, o której wszyscy myśleli, że zaginęła w Katastrofie Adrona. Kula jest sercem Imperium Dragaeran, źródłem całej jego magii - i nieomylnym znakiem, że Zerika jest nową cesarzową.

Ale nie wszyscy są zadowoleni z tej wiadomości. Minęło 250 lat od Katastrofy Adrona, a próżnia władzy nigdy nie pozostaje próżnią na długo....