Ocena:
Recenzje „The London Merchant” podkreślają jego dwoistą naturę jako dramatu restauracyjnego. Chociaż sztuka odniosła sukces w swoich czasach i oferuje wgląd w XVIII-wieczną filozofię moralną, współcześni czytelnicy uważają ją za nieco przestarzałą i nadmiernie moralizatorską.
Zalety:Sztuka odniosła ogromny sukces w XVIII wieku, rezonując z publicznością dzięki lekcjom moralnym i przedstawieniu handlu komercyjnego. Ma fascynujące tematy i postacie, szczególnie podkreślając naiwność swojego bohatera, George'a Barnwella. Wprowadzenie i edycja w Regents Restoration Drama Series jest dobrze wykonana, z przydatnymi materiałami uzupełniającymi zawartymi w dodatku.
Wady:Okładka książki nie pasuje do rzeczywistej treści, co prowadzi do nieporozumień. Wielu współczesnych czytelników uważa tę sztukę za „mdłe kazanie” z powtarzającym się moralnym tonem, co czyni ją mniej wciągającą. Długi piąty akt i ogólne moralizatorskie podejście mogą zniechęcić współczesnych widzów do pełnego docenienia sztuki.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Pani Millwood jest piękna, inteligentna i ambitna, ale Londyn nie daje jej żadnych środków utrzymania poza uwodzeniem mężczyzn. Miłość do niej prowadzi osiemnastoletniego Barnwella do oszustwa, kradzieży i morderstwa.
„Czym są wasze prawa”, pyta pani Millwood, ”ale mądrością głupca i męstwem tchórza, narzędziem i parawanem wszystkich waszych łotrostw, za pomocą których karzecie innych za to, co sami działacie, gdybyście byli w ich sytuacji? Sędzia, który potępia biedaka za bycie złodziejem, sam byłby złodziejem, gdyby był biedny. W ten sposób oszukujecie i jesteście oszukiwani, nękacie, dręczycie i niszczycie się nawzajem, ale kobiety są waszą powszechną zdobyczą „.
Wystawiony po raz pierwszy w 1731 roku, The London Merchant stał się jedną z najpopularniejszych sztuk stulecia. Kronikarz epoki, Theophilus Cibber, nazwał ją „niemal nowym gatunkiem tragedii”.
