The Last Landlady: Angielski pamiętnik

Opinie czytelników

Książka „The Last Landlady” to pamiętnik, który bada życie w angielskim pubie przez pryzmat babci autora, gospodyni. Łączy w sobie osobiste historie, nostalgiczne refleksje i żywe opisy historycznej kultury pubowej. Narracja podróżuje przez różne wspomnienia i doświadczenia związane z pubami, przywołując poczucie wspólnoty i straty związanej z ich upadkiem.

Czytelnicy chwalą książkę za uroczy, humorystyczny i przejmujący styl pisania. Wielu uznało ją za sugestywną, oddającą atmosferę i nostalgię angielskiej kultury pubowej. Przedstawienie przez autorkę swojej babci i odkrywanie życia w pubie rezonowało z tymi, którzy mieli podobne doświadczenia. Książka została doceniona za bogate szczegóły sensoryczne, dzięki czemu czytelnicy czują się tak, jakby doświadczali scenerii z pierwszej ręki.

Niektórzy czytelnicy wskazywali, że książce brakuje jasnej struktury i mogłaby skorzystać na lepszej redakcji, ponieważ oś czasu może być myląca. Choć wielu podobały się bogate opisy, inni uważali, że jest to jedynie seria wspomnień bez spójnej fabuły. Niektórzy uznali ją za nużącą lub nieciekawą, a także wspomnieli o drobnych powtórzeniach w całym tekście.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Landlady: An English Memoir

Zawartość książki:

Książka nominowana do nagrody Harper's Bazaar Book of the Year 2019 A Guardian, Spectator and Mail on Sunday Book of the Year 2018 „Liryczny portret szybko zanikającego stylu życia...

Thompson jest wspaniałą pisarką” New Statesman Babcia Laury Thompson, Violet, była jedną z wielkich gospodyń. Urodziła się w londyńskim pubie, stała się pierwszą kobietą, która otrzymała licencję właściciela pubu na własne nazwisko i tak jak puby zdefiniowały jej życie, wydawała się na wiele sposobów ucieleśniać ich istotę.

Laura spędziła część swojego dzieciństwa w lokalu Violet w Home Counties, zahipnotyzowana jej darem do kultywowania mieszanki przytulności i przepychu, która definiowała atmosferę pubu, czyniąc go wyjątkowym odzwierciedleniem narodowego charakteru. Jej wspomnienia z tamtych czasów są równie odurzające: piwo i popiół na dywanach o poranku, pogłębiające się rytmy radości w nocy, magiczna jasność szkła za barem... Dzięki nim Laura śledzi historię angielskiego pubu, pytając, dlaczego zajmuje on tak cenną pozycję w naszej kulturze.

Ale nawet Violet, gdy dorastała, uznała, że miejsca takie jak jej są wymierającą rasą, a Laura rozważa również niepewną przyszłość, przed którą stoją. Po części pamiętnik, po części historia społeczna, po części elegia, The Last Landlady składa hołd niezwykłej kobiecie i światu, który uosabiała.