The Invading Body: Reading Illness Autobiographies
W feministycznej, poststrukturalistycznej i literackiej teorii szeroko dyskutowany jest związek między podmiotowością a ciałem. Jednak krytyka autobiograficzna - oczywiste miejsce do testowania tego konceptualnego związku - pozostała w tyle za współczesnymi pytaniami o ucieleśnioną jaźń. W The Invading Body Einat Avrahami koryguje ten brak, analizując gatunek autobiografii o śmiertelnych chorobach. Te osobiste narracje rzucają wyzwanie światu samopisania, kwestionując założenie, że autobiografia - i ciało - są wytworem kulturowych konstruktów i praktyk dyskursywnych. Ujawnianie objawów, niepełnosprawności oraz fizycznego i psychicznego bólu związanego z leczeniem, zwłaszcza w połączeniu z myślami o dalszym pogarszaniu się stanu zdrowia i rychłej śmierci, przeciwstawia się teoretycznym formułom tożsamości i zmienia definicję samej autobiografii.
Avrahami analizuje szereg autobiograficznych świadectw śmiertelnej choroby, począwszy od przejmującej relacji Harolda Brodkeya o jego zmaganiach z AIDS, a skończywszy na porywających autoportretach Hannah Wilke i Jo Spence. Podważając sztuczny i wymyślony sceptycyzm, który krytycy i teoretycy wnoszą do swoich koncepcji jaźni, autor argumentuje, że te narracje chorobowe stanowią "inwazję na rzeczywistość", konfrontując pojęcia autoprezentacji i samo-inwencji, na których opierają się obecne studia autobiograficzne.
Przeprowadzona przez autora analiza tych poruszających wspomnień i fotografii zaangażuje nie tylko rozwijającą się dziedzinę studiów nad niepełnosprawnością, ale także bardziej ogólne grono czytelników zainteresowanych przemianą, która zachodzi, gdy ciało nagle przestaje nadążać za umysłem.