Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
To historia dwóch największych imperiów w historii rocka - i tego, jak Nicky Chinn i Mike Chapman, autor tekstów i producent, oraz Mickey Most, geniusz produkcji i promocji, zdominowali brytyjskie listy przebojów w pierwszej połowie lat 70-tych. I to nie byle jakie listy przebojów.
Okres 1971-1975 był erą glam rocka, najjaśniejszym, najgłośniejszym i najbardziej rozświetlonym gwiazdami momentem w całej erze rock'n'rolla. Gwiazdy, które wylansowała - David Bowie, Marc Bolan i T Rex, Elton John, Mott the Hoople, David Essex, Alvin Stardust, Slade - pozostają idolami do dziś; ci, którzy również przegrali, od Hello do Daddy'ego Maxfielda; od Edwiny Biglets i Miglets do Barry'ego Blue, zaludniają cały nowy wszechświat znany jako Junkshop Glam. Na równi z psychodelią, która bezpośrednio poprzedzała glam, i punkiem, który natychmiast po niej nastąpił, glam rock udźwiękowił życie brytyjskich, europejskich, australijskich, japońskich, a nawet niektórych amerykańskich nastolatków z ostrą jak brzytwa precyzją i nieustępliwością podobną do grampusów.
Ale spośród wszystkich jego największych przedstawicieli jest garstka tych, którzy udźwiękowili go głośniej niż większość. The Sweet, Mud i Suzi Quatro, którzy w latach 1971-75 spędzili prawie 325 tygodni na brytyjskiej liście przebojów (osiemnaście z nich na pierwszym miejscu), wszystkie z materiałem wyprodukowanym i w dużej mierze napisanym przez Chinna i Chapmana.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)