Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Hello Girls” opowiada ważną, ale często pomijaną historię telefonistek, które służyły podczas I wojny światowej, podkreślając ich wkład i walkę o uznanie. Łączy w sobie kontekst historyczny dotyczący praw wyborczych i praw kobiet w tamtych czasach.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana i oferuje cenne historyczne spostrzeżenia na temat wkładu kobiet w I wojnę światową, w szczególności Hello Girls. Czytelnicy doceniają jej wciągającą fabułę i znaczenie uznania zapomnianych postaci w historii. Wielu uznało ją za edukacyjną i przekonującą, zwłaszcza w kontekście praw kobiet.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że w książce brakowało szczegółów dotyczących życia osobistego Hello Girls, skupiając się zamiast tego na szerszych tematach, co sprawiało, że książka wydawała się chaotyczna lub powolna. W kilku recenzjach wspomniano, że książka nie odnosiła się odpowiednio do historii samych kobiet, co prowadziło do rozczarowania. Dodatkowo, krytykowano tempo i strukturę książki.
(na podstawie 62 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Hello Girls: America's First Women Soldiers
Zawartość książki:
W 1918 roku Korpus Sygnałowy Armii Stanów Zjednoczonych wysłał 223 kobiety do Francji na wyraźną prośbę generała Pershinga. Były one mistrzyniami najnowszej technologii: centrali telefonicznej. Podczas gdy sufrażystki pikietowały Biały Dom, a prezydent Wilson starał się przekonać segregacjonistyczny Kongres do przyznania praw wyborczych kobietom wszystkich ras, te odważne młode kobiety złożyły przysięgę wojskową i wdrożyły się w swoje nowe role. Elizabeth Cobbs ujawnia wyzwania, z jakimi musiały się zmierzyć w strefie działań wojennych, gdzie żołnierze płci męskiej podrywali je, wyśmiewali i ostatecznie celebrowali.
Armia zwolniła ostatnie Hello Girls w 1920 roku, w roku, w którym Kongres ratyfikował Dziewiętnastą Poprawkę. Kiedy wróciły do domu, zostały niespodziewanie zwolnione bez świadczeń dla weteranów i rozpoczęły sześćdziesięcioletnią bitwę, którą garstka ocalałych doprowadziła do triumfu w 1979 roku.
"Co za otwieracz do oczu Cobbs odkrywa oryginalne listy i pamiętniki tych zapomnianych bohaterek i wplata je w fascynującą narrację z energią i zapałem".
--Cokie Roberts, autorka Capital Dames.
"Ta wciągająca historia tryska podziwem dla kobiet, które służyły w Korpusie Sygnałowym Armii Stanów Zjednoczonych podczas pierwszej wojny światowej, stając się pierwszymi kobietami-żołnierzami w kraju."
-- New Yorker.
"Całkowicie zachwycający... Cobbs bardzo zręcznie wplata historię Korpusu Sygnałowego w szerszą historię amerykańskich kobiet walczących o prawo do głosowania, ale to ciepła, fascynująca praca, którą wykonuje, ożywiając swoją obsadę... nadaje tej książce niezapomnianą charyzmę.... Ta wspaniała książka oddaje im od dawna uzasadniony hołd".
-- Christian Science Monitor.
"Cobbs jest szczególnie dobra w podkreślaniu, jak ściśle służba kobiet wojskowych, takich jak Hello Girls, była związana z sukcesem ruchu sufrażystek."
--NPR.
