Ocena:
Recenzje zbioru poezji Joe Fletchera, The Hatch, podkreślają jego zdolność do wywoływania głębokich emocji i „poetyckiego efektu”, który oferuje moment podwyższonej świadomości. Jednak nie wszyscy czytelnicy uznali wiersze za wciągające, a niektórzy wyrażali trudności w połączeniu się z kilkoma utworami i kwestionowali obecność elementów horroru.
Zalety:Zbiór jest w stanie wywołać potężny „efekt poetycki”, który rezonuje na głębokim poziomie emocjonalnym. Niektóre wiersze są szczególnie chwalone za ich zdolność do ekscytowania i angażowania czytelnika.
Wady:Kilku czytelników uznało niektóre wiersze za trudne do zaangażowania, a niektórym brakowało elementów horroru, czego oczekiwali, co prowadziło do poczucia oderwania od całej kolekcji.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Poezja.
Horror. Uczynię takie rzeczy, krzyczy król Lear przed burzą, Czym one są, jeszcze nie wiem: ale będą / Grozą ziemi.
Opierając się na definicji wzniosłości Edmunda Burke'a - dziwnego piękna związanego ze strachem i instynktem samozachowawczym; naszego zdumionego zachwytu nad tym, co niszczy, co obezwładnia i zmusza nas do ciemności - te dziwne wiersze wydobywają złowrogie linie uskoku między dziwną fikcją, ekspresjonizmem, gotyckim horrorem i pojęciami absurdu, rozbijając przyziemną skorupę naszego metafizycznego porządku. Zgodnie z tradycją Nervala, Trakla, Schulza, Tadiego, Poego i współczesnych Aase Berg i Jeffa Vandermeera, cudowna dysocjacja wywierana na czytelnika polega na wyczarowywaniu bezprecedensowych światów, ich mitów i logiki, ich wizji i transformacji - światów, które niemal skutecznie opierają się interpretacji i ujawniają nam niesamowitość i koszmar.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)