The Happy Afterlife of Ludwig W.: The People That Made Wittgensteinʼs Books and Turned Him Into the Worldʼs Most Popular Philosopher
Ta książka opowiada wspaniałą filozoficzną historię. Historia tej opowieści jest prosta: słynny filozof Ludwig Wittgenstein opublikował za życia tylko jedną książkę filozoficzną: Tractatus Logico-Philosophicus.
Pozostawił potomnym lwią część swoich pism filozoficznych w postaci niepublikowanych rękopisów i maszynopisów liczących ponad 18 000 stron. W swoim testamencie Wittgenstein powierzył trzem swoim byłym uczniom - Elizabeth Anscombe, Rushowi Rheesowi i Georgowi Henrikowi von Wrightowi - zadanie opublikowania z jego pism tego, co uznali za stosowne. W ciągu kolejnych dziesięcioleci ci literaccy spadkobiercy zredagowali tomy, które uczony świat poznał jako wpływowe dzieła Wittgensteina.
Teraz eseje w tej książce opowiadają o literackich spadkobiercach Wittgensteina w ich ambicji opublikowania pism ich ukochanego nauczyciela. Ta historia procesów pośmiertnej publikacji pism Wittgensteina ugasi kult geniusza, który wciąż istnieje w niektórych historiografiach filozofii.
Kult ten jest częściowo odpowiedzialny za wrażenie, że wielkie dzieła filozoficzne spadają z okna wieży z kości słoniowej, w ukończonej formie, wydrukowane i oprawione, tylko po to, by trafić i zainspirować kolejnego przechodzącego obok genialnego filozofa. W rzeczywistości w historii filozofii istnieje wiele przypadków, w których to uczniowie i naśladowcy wielkich filozofów doprowadzają myśl swoich nauczycieli do formy nadającej się do publikacji.
Rzeczywiście, tak właśnie zaczyna się literacka tradycja zachodniej filozofii. W przypadku pism Wittgensteina niniejsza książka otwiera, przynajmniej do pewnego stopnia, czarną skrzynkę procesów produkcji dyskursywnej tworzenia klasycznego filozofa.
