The Group Mind: Zasady życia umysłowego

Oryginalny tytuł:

The Group Mind: Principles of The Mental Life

Zawartość książki:

W tej książce naszkicowałem zasady życia umysłowego grup i podjąłem wstępną próbę zastosowania tych zasad do zrozumienia życia narodów. Przez kilka lat miałem treść tej książki w formie notatek z wykładów, ale długo wahałem się, czy ją opublikować. Częściowo powstrzymywało mnie poczucie ogromu i trudności tematu oraz niedostatecznego przygotowania do zajęcia się nim, a częściowo dlatego, że chciałem oprzeć się na solidnym fundamencie ogólnie przyjętych zasad ludzkiej natury.

Jakieś piętnaście lat temu planowałem kompletny traktat na temat psychologii społecznej, który zawierałby treść niniejszego tomu. W realizacji tego ambitnego planu przeszkodziły mi częściowo trudności ze znalezieniem wydawcy, a częściowo rosnące poczucie braku jakiegokolwiek ogólnie przyjętego lub akceptowalnego opisu konstytucji ludzkiej natury. Uznałem, że konieczne jest podjęcie próby stworzenia takiego fundamentu i w 1908 roku opublikowałem Wprowadzenie do psychologii społecznej. Książka ta odniosła pewien popularny sukces.

Była ona jednak bardziej nowatorska, bardziej rewolucyjna, niż przypuszczałem, gdy ją pisałem; a moja nadzieja, że zostanie szybko zaakceptowana przez moich kolegów jako zasadniczo prawdziwy opis podstaw ludzkiej natury, nie została zrealizowana. Cała ta część psychologii boryka się z wielką trudnością polegającą na tym, że jej pracownik nie może, podobnie jak inni ludzie nauki, publikować swoich wniosków jako odkryć, które z pewnością zostaną zaakceptowane przez osoby kompetentne do ich oceny.

Może on jedynie przedstawiać swoje wnioski i rozumowania, mając nadzieję, że stopniowo zyskają one powszechną aprobatę jego kolegów. Ponieważ na niejasne pytania dotyczące faktów, którymi się zajmuje, w naturze rzeczy niemożliwe jest udzielenie odpowiedzi popartych niepodważalnymi dowodami eksperymentalnymi. W tej dziedzinie dowodem na zbliżanie się autora do prawdy może być jedynie jego sukces w stopniowym przekonywaniu kompetentnej opinii o wartości jego poglądów.

Mój szkic podstaw ludzkiej natury nie może odnieść nawet takiego sukcesu, jaki byłby wynikiem aktywnej krytyki i dyskusji na jego temat w kompetentnych kręgach. Nie brakuje jednak oznak, że opinia powoli zmierza w kierunku akceptacji jakiejś doktryny, którą wówczas nakreśliłem. Zwłaszcza rozwój psychopatologii, tak bardzo stymulowany przez ezoteryczne dogmaty szkoły freudowskiej, wskazuje w tym kierunku.

Jedynym testem i weryfikacją, której można poddać każdy schemat ludzkiej natury, jest zastosowanie go w praktyce w wyjaśnianiu konkretnych zjawisk ludzkiego życia oraz w kontrolowaniu i kierowaniu postępowaniem, zwłaszcza w dwóch wielkich dziedzinach medycyny i edukacji. Byłem bardzo podbudowany odkryciem, że niektórzy pracownicy w obu tych dziedzinach uznali mój schemat za przydatny w ich praktyce, a nawet, w kilku przypadkach, udzielili mu serdecznej ogólnej aprobaty. Ale psychologia grupowa sama w sobie jest jedną z dziedzin, w których należy szukać takich testów i weryfikacji.

Postanowiłem nie zwlekać dłużej z próbą poddania mojego planu temu testowi. Jestem również zmuszony zaryzykować to, co może wydawać się przedwczesną publikacją, przez fakt, że pięć najlepszych lat mojego życia zostało całkowicie poświęcone służbie wojskowej i praktycznym problemom psychoterapii, a także przez refleksję, że lata życia człowieka są policzone i że nawet gdybym zwlekał jeszcze piętnaście lat, mógłbym odkryć, że poczyniłem niewielki postęp w kierunku zapewnienia solidnych podstaw, których pragnąłem.