The Great Belonging: Jak samotność prowadzi nas do siebie nawzajem

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „The Great Belonging” to pocieszająca, wnikliwa eksploracja samotności, oferująca czytelnikom poczucie towarzystwa i zrozumienia w trudnych czasach. Autorka, Charlotte Donlon, dzieli się osobistymi historiami i głębokimi refleksjami, które rezonują ze zmaganiami samotności i przynależności, szczególnie w kontekście pandemii. Czytelnicy doceniają łagodny ton książki i jej zdolność do prowokowania przemyślanych rozmów na temat tych uniwersalnych doświadczeń.

⬤ Zapewnia komfort i poczucie towarzystwa dla osób doświadczających samotności.
⬤ Wciągająco napisana z osobistymi historiami i spostrzeżeniami, dzięki czemu można się z nią utożsamić.
⬤ Zachęca do refleksji nad związkami i samotnością bez nadmiernego upraszczania tematu.
⬤ Służy jako ważny początek rozmowy na temat przynależności i więzi.
⬤ Przesłanie w dobrym momencie, szczególnie w czasach izolacji, takich jak pandemia COVID-19.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą chcieć bardziej nakazowego podejścia do przezwyciężania samotności niż kontemplacyjnych spostrzeżeń.
⬤ Skupienie się na osobistych doświadczeniach może nie spodobać się każdemu, kto szuka praktycznych porad.
⬤ Kilku czytelników wspomina o chęci udostępnienia książki we wcześniejszych momentach izolacji, co wskazuje na potencjalną kwestię czasu.

(na podstawie 41 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Great Belonging: How Loneliness Leads Us to Each Other

Zawartość książki:

Według wielu źródeł samotność osiągnęła rozmiary epidemii. W erze mobilności i kruszenia się życia obywatelskiego wszyscy jesteśmy podatni na jej siłę.

Ale co, jeśli samotność jest niezbędną częścią ludzkiej kondycji? Co jeśli jest to prąd, który prowadzi nas głębiej w przynależność - do nas samych, do siebie nawzajem i do Boga? W książce „The Great Belonging” pisarka i kierownik duchowy Charlotte Donlon przeformułowuje samotność i oferuje nam język dla wewnętrznego niepokoju. Zamiast odwracać się od wód samotności w obawie, że nas pochłoną, zaprasza nas do zanurzenia się i zobaczenia, co tam znajdziemy.

W delikatnej, przemyślanej prozie Donlon pomaga nam zrozumieć naszą własną sporadyczną lub częstą samotność i oferuje punkty kontaktowe do zrozumienia alienacji. Możemy żyć w uporczywych pytaniach o samotność.

Możemy dostrzec Bożą obecność nawet wtedy, gdy czujemy się osamotnieni w naszych wątpliwościach. Ostatecznie, jak twierdzi Donlon, możemy znaleźć więź, która wyłania się ze szczerości, a ona oferuje narzędzia, zasoby i praktyki przekształcania samotności w prawdziwą przynależność.