Jeunesse dor e, czyli "pozłacana młodzież", była równoległą milicją rekrutowaną z szeregów pomniejszych urzędników i drobnych sklepikarzy.
Tworzyli odrębną subkulturę, zdefiniowaną przez wiek i pochodzenie społeczne, z własnymi formami ekstrawaganckiego stroju, własnym hymnem ("Le R veil du Peuple"), własnymi afektami mowy, własnymi regularnymi miejscami spotkań w kawiarniach Palais-Royal, a nawet własnymi hasłami, które zwykle były pośrednimi odniesieniami do Ludwika XVII. Gendron postrzega ich jako oddziały uderzeniowe Konwencji Termidoriańskiej, zachęcane i czasami zatrudniane przez Komitet Bezpieczeństwa Ogólnego w celu przyspieszenia reakcji przeciwko "terrorystom", sans-culottes.
Ta prowokacja doprowadziła do powstań Germinal i Prairial, a w konsekwencji do usunięcia sans-culottes z areny politycznej. Historycy społeczni, tacy jak Albert Soboul, pisali głównie o sans-culottes w szczytowym okresie rewolucji. Skupiając się na jeunesse dor e, Gendron podkreśla sposób, w jaki, choć początkowo wykorzystywani jako środek przeciwdziałania buntom sans-culottes, stali się oni jedną z sił napędowych reakcji, przenosząc Konwencję daleko poza jej cele polityczne.
Praca ta, dostępna w języku francuskim od 1979 roku, zdobyła nagrodę M daille d'Argent du Prix Biguet (Acad mie Fran aise). Tłumaczenie to będzie mile widziane przez anglojęzycznych historyków i studentów Rewolucji Francuskiej.