The Expendable: Prawdziwa historia 10 Skrzydła Patrolowego, 3 Dywizjonu PT i żołnierza marynarki wojennej, który odmówił poddania się na filipińskiej wyspie

Opinie czytelników

Książka oferuje trzymającą w napięciu narrację historyczną skupioną na korpusie marynarki wojennej Charlesie Becknerze i jego doświadczeniach na Filipinach podczas II wojny światowej. Łączy w sobie kreatywną literaturę faktu i prawdziwe wydarzenia, tworząc wciągającą historię, podkreśloną przez rozwój postaci i głębię emocjonalną, zapewniając jednocześnie szczegółowy kontekst historyczny.

Dobrze zbadana i wciągająca narracja, wciągająca fabuła, doskonały rozwój postaci, włączenie map i zdjęć oraz emocjonalna głębia. Wielu czytelnikom trudno było odłożyć tę książkę i chwalili jej przedstawienie wydarzeń historycznych i kultury wojskowej.

Niektórzy czytelnicy byli zniechęceni fikcyjnymi dialogami i postaciami, zwłaszcza pielęgniarką o imieniu „Tillie”. Ponadto pojawiły się drobne nieścisłości związane z terminologią i kulturą marynarki wojennej, które mogą zostać zauważone przez doświadczonych weteranów, ale generalnie nie umniejszają ogólnego wpływu książki.

(na podstawie 240 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Expendable: The True Story of Patrol Wing 10, PT Squadron 3, and a Navy Corpsman Who Refused to Surrender When the Philippine Isla

Zawartość książki:

The Expendable to prawdziwa historia Charlesa Conrada Becknera, młodego żołnierza marynarki wojennej, który stanął twarzą w twarz z życiem i śmiercią podczas pierwszej bitwy II wojny światowej na Pacyfiku. Charles opuszcza swoją rodzinę rolników z Indiany i zaciąga się do marynarki wojennej w 1939 roku.

Po podstawowym i klinicznym szkoleniu jako sanitariusz szpitalny, Charles zostaje oddelegowany do szpitala marynarki wojennej Ca acao na Wyspach Filipińskich. Później zostaje przydzielony do 10 Skrzydła Patrolowego. W grudniu 1941 roku służy jako samodzielny sanitariusz, opiekując się załogą PBY Seaplane Squadron VP-102 w Olongapo.

Japonia rozpoczyna wojnę na Pacyfiku 7 grudnia niszczycielskim atakiem na okręty US Navy na Hawajach.

Sześć godzin później, z dymem i płomieniami wciąż unoszącymi się z Pearl Harbor, Japonia rzuca cały ciężar swoich Imperialnych Sił Zbrojnych przeciwko przewadze liczebnej i słabo wyposażonemu garnizonowi filipińskiemu. Amerykańsko-filipińska armia nie jest w stanie utrzymać linii obrony na półwyspie Bataan.

Pozbawione amunicji i żywności oraz nękane malarią i czerwonką, oddziały generała Douglasa MacArthura wycofują się na kraniec półwyspu Bataan, by stawić czoła kapitulacji lub gorszemu losowi. Pozostawiony samemu sobie, gdy resztki jego eskadry PBY uciekły na południe wraz z resztą amerykańskiej floty dalekowschodniej, Charles dostaje się do 3 Dywizjonu Motorowych Łodzi Torpedowych jako sanitariusz i strzelec maszynowy na PT-34. Po dwóch miesiącach działań u wybrzeży Bataan i na Morzu Południowochińskim, cztery pozostałe PT Boats otrzymują tajną, krytyczną misję: przetransportować generała Douglasa MacArthura z wyspiarskiej fortecy Corregidor na lotnisko Del Monte na południowej wyspie Mindanao.

Cztery z trzech PT Boats ukończyły dwudniowy, wstrząsający rejs przez wody wroga. Gdy MacArthur odleciał do Australii, mała eskadra kontynuowała operacje ofensywne wokół południowych wysp. Po utracie PT-34 Charles zostaje porzucony na wyspie Cebu.

Przemierza wyspę pieszo, unikając grasujących japońskich patroli i wrogo nastawionych tubylców. Po dotarciu na wyspę Mindanao dołącza do organizującej się partyzantki.

Charles zostaje ściągnięty na misję specjalną i niespodziewanie łączy się z kolegami z Patrol Wing 10. W ostatniej desperackiej próbie będą próbowali naprawić i polecieć poważnie uszkodzonym samolotem do Australii.