The Essential Guide to Flash Games: Tworzenie interaktywnej rozrywki za pomocą ActionScript 3.0

Opinie czytelników

Książka otrzymuje mieszane recenzje od użytkowników. Wielu uważa ją za wartościową ze względu na kompleksowe omówienie zagadnień związanych z tworzeniem gier we Flashu i skuteczne wyjaśnienie kluczowych pojęć, jednak znaczna część recenzentów zwraca uwagę na kwestie związane z jakością edycji, w tym liczne literówki i błędy w kodzie źródłowym. Książka została uznana za odpowiednią dla osób z pewnym doświadczeniem w programowaniu, ale nie jest zalecana dla zupełnie początkujących, zwłaszcza tych korzystających z komputerów Mac.

⬤ Wyczerpujące omówienie technologii Flash i Flex do tworzenia gier.
⬤ Kod źródłowy jest doskonałym źródłem informacji i jest niezbędny do zrozumienia materiału.
⬤ Dobrze skonstruowane rozdziały z praktycznymi przykładami i technikami.
⬤ Dobra dla osób z wcześniejszą wiedzą programistyczną; oferuje zaawansowane spostrzeżenia.
⬤ Wciągająca treść, która pomaga początkującym zrozumieć pętle i frameworki gier.

⬤ Liczne błędy typograficzne i niespójności w kodzie źródłowym.
⬤ Ogólnie słaba edycja, prowadząca do nieporozumień.
⬤ Nieodpowiednie dla absolutnie początkujących lub użytkowników komputerów Mac.
⬤ Wymaga dostępu do strony internetowej w celu uzyskania dodatkowych zasobów, co niektórzy użytkownicy uznali za niedostępne.
⬤ Niektórzy uważają, że książka jest przestarzała lub brakuje w niej dokładnych wyjaśnień niektórych pojęć.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Essential Guide to Flash Games: Building Interactive Entertainment with ActionScript 3.0

Zawartość książki:

Jesteśmy braćmi bliźniakami, którzy urodzili się na początku lat siedemdziesiątych, mniej więcej w tym samym czasie, gdy pierwsze gry wideo były tworzone i sprzedawane przez ludzi takich jak Nolan Bushnell z Atari i Ralph Baer z Magnavox. Chociaż nie wiedzieliśmy wtedy o tych postępach w grach wideo, coś ekscytującego było oczywiście w powietrzu w tamtych latach.

Odkąd sięgamy pamięcią, chcieliśmy tworzyć własne gry. Dorastaliśmy jak większość dzieciaków z przedmieść w latach 70-tych - jeździliśmy na rowerach, graliśmy w pistolety i rzucaliśmy do kosza na szkolnym podwórku i spędzaliśmy całe dnie poza domem tylko po to, by wrócić do domu, gdy zapaliły się światła uliczne. W gospodarstwie domowym nigdy nie było dużo dodatkowych pieniędzy, więc oznaczało to, że musieliśmy znaleźć kreatywne sposoby na rozrywkę.

W bardzo młodym wieku zaczęliśmy projektować gry, które pomagały nam wypełnić dni. Najpierw pojawiły się zawody sportowe.

Spędziliśmy wiele dni wymyślając dwuosobowe wersje prawie każdego sportu, jaki można sobie wyobrazić na 100-metrowym podjeździe, który zdobił nasz dom z lat 50-tych. Niedługo potem zaczęliśmy eksperymentować z nadwyżkami baterii, przewodów, świateł, silników i potencjometrów naszego taty; próbowaliśmy stworzyć cokolwiek elektronicznego.

Metodą prób i błędów stworzyliśmy elektryczne gadżety z migającymi światłami, przełącznikami i działającymi silnikami, a nawet prymitywne maszyny do pinballa. Wkrótce prawie każdy przedmiot gospodarstwa domowego mógł stać się interaktywną zabawką lub grą.