Ocena:
Książka „The Essential Bach Choir” autorstwa Andrew Parrotta przekonująco argumentuje za praktyką używania jednego śpiewaka na partię wokalną w utworach chóralnych Bacha, popartą dowodami historycznymi i współczesnymi relacjami. Przedstawia obie strony debaty, zapewniając jednocześnie cenne załączniki, które zawierają kluczowe dokumenty historyczne. Czytelnicy uważają ją za dobrze napisaną i dokładną, chociaż niektórzy krytykują argumenty w pierwszej połowie jako mniej przekonujące niż te w drugiej.
Zalety:⬤ Dobrze poparte argumenty z obszernymi dowodami historycznymi
⬤ cenne załączniki, w tym tłumaczenia i istotne dokumenty
⬤ wciągająca i dobrze napisana
⬤ niezbędna dla osób zainteresowanych praktykami muzyki wokalnej Bacha
⬤ zapewnia mocne argumenty za teorią jednego śpiewaka na partię.
Argumenty w pierwszej połowie książki są uważane za mniej przekonujące przez niektórych czytelników; jeden z recenzentów zgłosił problemy z fizyczną oprawą książki.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Jaki rodzaj chóru miał na myśli Bach, tworząc swoje kantaty, pasje i msze? Ilu śpiewaków miał do dyspozycji w Lipsku i w jaki sposób wykorzystywał ich w swojej muzyce? Starając się zrozumieć medium twórczości chóralnej Bacha, Andrew Parrott bada szeroki zakres źródeł: Pisma samego Bacha, partytury i partytury, których używał podczas występów, ale także różnorodne dokumenty teoretyczne, obrazowe i archiwalne, wraz z muzycznym świadectwem poprzedników i współczesnych kompozytora.
Jego badania przekonująco potwierdzają radykalny wniosek, że podstawowy chór Bacha był w rzeczywistości eksperckim kwartetem (lub kwintetem) wokalnym, którego członkowie byli również odpowiedzialni za wszystkie solówki i duety. Zawiera tekst wykładu Joshuy Rifkina z 1981 roku na ten temat.
