The Equivalents: Opowieść o sztuce, kobiecej przyjaźni i wyzwoleniu w latach 60. XX wieku

Opinie czytelników

Książka „The Equivalents” autorstwa Maggie Doherty bada historię i wpływ Radcliffe Institute for Independent Study, podkreślając relacje i twórcze zmagania pięciu artystek w latach sześćdziesiątych. Oferuje wgląd we wzmacnianie pozycji kobiet, przyjaźń i ewolucję feminizmu, dostarczając zarówno osobistych historii, jak i kontekstu historycznego.

Czytelnicy doceniają książkę za pouczającą i wciągającą narrację, bogaty rozwój postaci oraz eksplorację kobiecej siły i kreatywności. Opisywana jest jako łatwa w czytaniu, inspirująca i przekonująca relacja z wkładu kobiet w sztukę i feminizm. Wiele osób uznało historie za powiązane i odzwierciedlające wyzwania współczesnych kobiet.

Niektórzy recenzenci uważali, że książka może być nieuporządkowana, z rozdziałami, które odbiegają od tematu, takimi jak włączenie Alice Walker. Inni wyrazili niezadowolenie z niektórych aspektów narracji, uważając, że brakuje jej głębi w krytyce etyki nagród literackich, a niektóre sekcje są niepotrzebnie długie.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Equivalents: A Story of Art, Female Friendship, and Liberation in the 1960s

Zawartość książki:

Aktualna, nigdy wcześniej nieopowiedziana historia pięciu błyskotliwych, pełnych pasji kobiet, które na początku lat 60. spotkały się w nowo założonym Radcliffe Institute for Independent Study i zostały przyjaciółkami, a także artystycznymi współpracowniczkami, i które ukształtowały kurs feminizmu w sposób, który jest odczuwalny do dziś.

W 1960 roku siostrzana uczelnia Harvardu, Radcliffe, ogłosiła założenie Institute for Independent Study, "nieuporządkowanego eksperymentu" w edukacji kobiet, który oferował płatne stypendia dla osób z doktoratem lub "odpowiednikiem" w osiągnięciach artystycznych. Pięć z kobiet, które otrzymały stypendia - poetki Anne Sexton i Maxine Kumin, malarka Barbara Swan, rzeźbiarka Mariana Pineda i pisarka Tillie Olsen - szybko nawiązało ze sobą głębokie więzi, które inspirowały i podtrzymywały ich najbardziej ambitną pracę.

Nazwali siebie "Równoważnikami". Opierając się na notatnikach, listach, nagraniach, dziennikach, poezji i prozie, Maggie Doherty tka poruszającą narrację o przyjaźni i ambicji, sztuce i aktywizmie, miłości i złamanym sercu, a także pokazuje, w jaki sposób instytut przemawiał do kondycji kobiet u progu wyzwolenia.