Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzja wyraża głęboki emocjonalny związek z książką „The Eclipse I Call Father” i odnosi ją do własnych doświadczeń recenzenta z ojcem. Recenzent ma złamane serce z powodu relacji autora z jego ojcem, którego dobrze znał, i ma nadzieję przekazać swój podziw dla charakteru ojca. Jednak napotkali wyzwania, próbując dotrzeć do autora w tym celu.
Zalety:Książka rezonuje emocjonalnie z czytelnikami, wykorzystując potężne metafory do łączenia osobistych doświadczeń z relacjami rodzicielskimi. Wywołuje silne uczucia i refleksje na temat dynamiki rodziny.
Wady:Recenzent doświadczył frustracji i smutku z powodu niemożności skontaktowania się z autorem, co może odzwierciedlać szerszą kwestię dostępności lub zaangażowania między autorem a czytelnikami.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Eclipse I Call Father: Essays on Absence
Zawartość książki:
W The Eclipse I Call Father: Essays on Absence, David Axelrod wspomina balsamiczną noc w maju 1970 roku, kiedy przysiągł, że nie pozwoli nikomu i niczemu, co kocha, odejść z tego życia bez pochwały, nawet jeśli oznaczałoby to chwalenie najbardziej oszałamiających strat. W każdym z czternastu esejów Axelrod wywiązuje się z tego przyrzeczenia, poruszając tak różnorodne tematy, jak małżeństwo, japońska poezja, rzemieślnicze wzornictwo, staroangielskie zagadki, rasizm, wymieranie, ojcostwo, wspinaczka górska, drapieżna megafauna, walki uliczne, pociągi, Wielki Kryzys i skutki zmian klimatycznych - przejawy nieobecności, które nawiedzają pisarza i będą również nawiedzać czytelników.
Eseje zawarte w tym zbiorze wyrosły z dziesięcioletniego okresu, w którym autor okresowo mieszkał i pracował za granicą, zastanawiając się, dlaczego obce krajobrazy prześladowały go bardziej niż znajome krajobrazy śródlądowego północno-zachodniego Pacyfiku, które nazywał domem. Każde miejsce miało długą historię zamieszkiwania, ale w domu był ślepy, niezdolny do zobaczenia poza powierzchnią rzeczy. Axelrod bada wiele aspektów tego zjawiska na tych stronach, kadrując rzeczywistość powierzchni i wyobrażając sobie skalę i zakres tej powierzchni, ale także próbując wyczuć, co jest nieobecne lub zmienione, i jak, pomimo jego nieobecności, niewidzialne narasta do coraz większych gęstości i utrzymuje się jako coś niesamowitego.
Zaciekawione, czujne i wnikliwie obserwujące, eseje te badają granice między tym, co jest tutaj, a tym, co minęło, co jest teraźniejszością, a tym, co minęło, w eleganckiej prozie. Czytelnicy zaznajomieni z poezją Axelroda odkryją nowe oblicze jego lirycznych darów, podczas gdy ci, którzy po raz pierwszy zetkną się z jego twórczością, zostaną obficie nagrodzeni odkryciem tego północno-zachodniego talentu literackiego.
