The Diary of a Nobody

Opinie czytelników

Książka „Diary of a Nobody” autorstwa George'a Grossmitha to humorystyczne spojrzenie na życie pana Pootera, wiktoriańskiego przedstawiciela klasy średniej, który dokumentuje swoje codzienne doświadczenia w dzienniku. Książka przedstawia sprytną satyrę na społeczne pretensje i walkę klasową, z uroczymi i zabawnymi obserwacjami na temat codziennego życia. Czytelnicy generalnie podkreślają jej lekki humor i wciągający portret wiktoriańskiego życia, choć niektórzy zauważają, że jej suchy dowcip może nie współgrać ze wszystkimi współczesnymi odbiorcami.

Książka jest zabawna, zabawna i oferuje fascynujący wgląd w wiktoriańskie życie codzienne. Wielu czytelników docenia sprytną satyrę i subtelny humor, a także wiarygodną postać pana Pootera. Ilustracje i znaczenie historyczne również dodają jej uroku, czyniąc ją klasykiem, który wielu poleca.

Niektórzy czytelnicy uznali humor za zbyt suchy lub subtelny, porównując go niekorzystnie do innych dzieł komediowych. Kilku krytyków wspomina, że niektóre wydania książki są źle sformatowane i trudne do odczytania. Ponadto, podczas gdy postać Pana Pootera jest ujmująca dla niektórych, inni uważają go za irytującego lub nadmiernie pretensjonalnego.

(na podstawie 169 opinii czytelników)

Zawartość książki:

"Dlaczego miałbym nie publikować swojego pamiętnika? Często widziałem wspomnienia ludzi, o których nigdy nawet nie słyszałem, i nie widzę - ponieważ nie jestem "kimś" - dlaczego mój pamiętnik nie miałby być interesujący".

Zepsuty pamiętnik londyńskiego urzędnika z niższej klasy średniej The Diary of a Nobody został po raz pierwszy zserializowany w legendarnym magazynie humoru i satyry Punch w latach 1888-89. Został opublikowany jako książka w 1892 roku i od tego czasu nigdy nie wyszedł z druku.

To komediowe arcydzieło - szczegółowo opisujące poczynania śmiesznie nadętego i podatnego na wypadki Charlesa Pootera, jego żony Carrie i ich kłopotliwego syna Lupina - było źródłem zachwytu dla pokoleń czytelników i zainspirowało wielu znanych pisarzy, od J.B. Priestleya i Evelyna Waugha po Helen Fielding i Sue Townsend.