Ocena:
Książka jest wysoko ceniona za wnikliwą eksplorację teorii literatury i tematów kulturowych, szczególnie w odniesieniu do współczesnego krajobrazu twórczego. Wielu czytelników uważa ją za istotne źródło badań akademickich i inspirujące źródło pomysłów na praktykę artystyczną. Niektórzy jednak krytykują jej złożoność i ograniczenia edycji Kindle.
Zalety:** Świetne do celów badawczych i akademickich. ** Inspirujące spostrzeżenia dla współczesnych twórców. ** Doceniono głębię i złożoność tematów. ** Przejrzyste dyskusje na temat wyobraźni dialogicznej i tworzenia postaci. ** Przydatne do zrozumienia paradygmatów relacyjnych i kwestionowania współczesnej myśli. ** Doskonałe tłumaczenie i prezentacja naukowa. ** Gorąco polecana studentom literatury i nauk społecznych.
Wady:** Złożony i wymagający tekst; nie jest to łatwa lektura. ** W wydaniu Kindle brakuje funkcji wyszukiwania rozdziałów, co utrudnia nawigację. ** Niektórzy czytelnicy uważają, że ekscytacja wokół Bachtina jest przesadzona. ** Ogólnie rzecz biorąc, może nie być wciągająca dla zwykłych czytelników.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
The Dialogic Imagination: Four Essays
Eseje te ukazują Michaiła Bachtina (1895-1975) - znanego na Zachodzie głównie dzięki jego studiom nad Rabelais'm i Dostojewskim - jako filozofa języka, historyka kultury i głównego teoretyka powieści. The Dialogic Imagination prezentuje, w znakomitym angielskim tłumaczeniu, cztery wybrane fragmenty z Voprosy literatury i estetiki (Problemy literatury i estetyki), opublikowanej w Moskwie w 1975 roku.
Tom zawiera również obszerne wprowadzenie do Bachtina i jego myśli oraz słowniczek terminologiczny. Bachtin używa kategorii powieści w wysoce idiosynkratyczny sposób, roszcząc sobie prawo do znacznie większego terytorium niż tradycyjnie akceptowane. Dla niego powieść jest nie tyle gatunkiem, co siłą, powieściowością, którą omawia w From the Prehistory of Novelistic Discourse.
Dwa eseje, Epic and Novel oraz Forms of Time and of the Chronotope in the Novel, zajmują się historią literatury w niekonwencjonalny sposób Bachtina. W ostatnim eseju omawia literaturę i język w ogóle, które postrzega jako rozwarstwione, stale zmieniające się systemy podgatunków, dialektów i fragmentarycznych języków walczących ze sobą.
