The Charlton Method of the Recorder

Opinie czytelników

Książka jest kompleksowym źródłem ćwiczeń przeznaczonym dla zaawansowanych i średnio zaawansowanych flecistów, zawierającym ćwiczenia i utwory muzyczne, które poprawiają umiejętności techniczne i ogólną wydajność. Podczas gdy zawartość jest bardzo chwalona, recenzenci zauważają znaczące problemy z jakością fizyczną, w szczególności z oprawą i czytelnością druku.

⬤ Szeroki zakres ćwiczeń poprawiających zręczność i technikę
⬤ odpowiedni zarówno dla fletu C, jak i F
⬤ cenny zasób do pokonywania typowych wyzwań
⬤ zawiera duety i utwory solowe
⬤ wielu użytkowników zgłasza znaczną poprawę umiejętności gry
⬤ dobrze skonstruowany ze szczegółowymi instrukcjami.

⬤ Jakość fizyczna jest rozczarowująca, z mniejszymi rozmiarami nut i słabą jakością druku, co utrudnia czytanie
⬤ problemy z oprawą uniemożliwiają płaskie ułożenie książki, co stanowi praktyczne wyzwanie
⬤ niektórzy recenzenci sugerują, że preferowane byłyby alternatywne materiały.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Andrew Charlton (1928-1997) Niniejsza metoda gry na flecie prostym powstała z miłości i oddania Andrew Charltona zarówno do gry, jak i nauczania gry na flecie prostym. Jako profesor muzyki na California State University w Fullerton przez wiele lat, Andrew uczył historii muzyki, kompozycji, gry na instrumencie, a nawet aranżacji jazzowej.

Przez kilka kadencji pełnił również funkcję dyrektora muzycznego Los Angeles Recorder Society. To właśnie na spotkaniach tego stowarzyszenia dostrzegł potrzebę stworzenia metody, która uczyłaby flecistów na tyle elastycznej gry, aby byli w stanie grać na wszystkich fletach prostych i mogli łatwo przełączać się z jednego na drugi w razie potrzeby. Aby napisać tę książkę, wziął urlop naukowy od nauczania na uniwersytecie i z przyjemnością wypróbował ćwiczenia ze swoimi prywatnymi studentami.

Andrew bardzo dobrze grał na kilku instrumentach dętych, zarówno dawnych, jak i współczesnych. Ponieważ niektóre z jego ulubionych utworów pochodziły z renesansu, baroku i jazzu, był szczególnie utalentowany w improwizacji zarówno w muzyce dawnej, jak i stylach jazzowych.

Uczył i występował na wielu warsztatach i konferencjach organizowanych przez American Recorder Society, a także lubił odwiedzać Anglię, kiedy tylko miał okazję. Wiosną 1990 roku Andrew został zaproszony jako kompozytor i dyrygent na konferencję British Society of Recorder Players, a następnie odwiedził Wielką Brytanię. Mieszkając w południowej Kalifornii i będąc członkiem Los Angeles Musicians Union, od czasu do czasu grał również na flecie prostym w partyturach filmowych, które wymagały tego instrumentu.

Andrew był bardzo szczęśliwy, że jego metoda gry na flecie jest używana przez tak wielu miłośników muzyki i doskonale zdawał sobie sprawę, że metoda ta była używana przez graczy na gambie i innych instrumentach, a także flecie prostym. Życzył wszystkim, którzy jej używają "szczęśliwej gry".