W 1972 roku artysta Garth Evans z zadowoleniem przyjął możliwość stworzenia publicznej rzeźby w Cardiff w Walii w ramach projektu City Sculpture Fundacji Petera Stuyvesanta. Zaniepokojony tym, że rosnący popyt na jego prace służył jedynie wzmocnieniu politycznego, społecznego i ekonomicznego status quo, Evans miał nadzieję zakłócić tę dynamikę, tworząc rzeźbę, która połączyłaby się z publicznością spoza świata sztuki.
Rankiem po instalacji swojej rzeźby Evans nagrał reakcje przechodniów. Zaprezentowano tu transkrypcję Beckettian wywiadów z Cardiff, oprawioną wstępem i refleksją Evansa.
Historyk sztuki Jon Wood kontekstualizuje The Cardiff Tapes w ramach współczesnych debat na temat rzeźby i przestrzeni publicznej. Pisma te zgłębiają idee dotyczące społecznej odpowiedzialności sztuki i artystów oraz przedstawiają przekonujący argument za wartością trudności w rzeźbie.