Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Po zniesieniu niewolnictwa w Indiach Zachodnich w 1833 r., kampania antyniewolnicza zwróciła się w stronę szerszego świata i celu powszechnej emancypacji. Weterani agitacji Joseph Sturge, Lord Brougham i John Scoble założyli Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Antyniewolnicze na światowej konwencji w 1840 roku.
Przez całą swoją długą historię Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Przeciw Niewolnictwu odgrywało kluczową rolę w kształtowaniu brytyjskiej polityki dyplomatycznej promującej zwalczanie niewolnictwa - polityki, która rzutowała moralny autorytet na sojuszników i rywali, poprzez potęgę morską i międzynarodowe trybunały.
BFASS naciskało i przygotowało konferencję brukselską w 1890 roku, która podzieliła Afrykę między europejskie mocarstwa, na podstawie walki z arabskimi handlarzami niewolników. Towarzystwo było rozdarte między wiarą w cywilizacyjną misję Europejczyków a koniecznością ochrony Afrykanów. Niewolnictwo kauczuku w Kongu Belgijskim, "coolies" w Imperium i praca przymusowa w Afryce Brytyjskiej wystawiły na próbę cele Towarzystwa, jakim było ucywilizowanie świata.
Ta pierwsza kompleksowa historia Towarzystwa opiera się na 120 latach publikacji antyniewolniczych, takich jak Anti-Slavery Reporter, aby wyjaśnić jego wyjątkowy status jako pierwszej międzynarodowej organizacji praw człowieka; i wyjaśnia zaskakujące postawy Towarzystwa wobec secesji Konfederacji, "Coolies" i kolonizacji Afryki.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)