The Boy Generals: George Custer, Wesley Merritt i kawaleria Armii Potomaku: Tom 2 - Od odwrotu z Gettysburga przez Shenan

Opinie czytelników

Książka „The Boy Generals” autorstwa Adolfo Oviesa przedstawia fascynującą podwójną biografię przywódców kawalerii Unii, George'a Armstronga Custera i Wesleya Merritta, analizując ich osobowości, style przywództwa i ogólny wpływ kawalerii w wojnie secesyjnej. Jest chwalona za dokładne badania, wciągający styl pisania i unikalne spojrzenie na historyczną narrację wojny secesyjnej, szczególnie w odniesieniu do działań kawalerii. Książka służy jako pierwsza część planowanej trylogii, przygotowując oczekiwania na przyszłe części.

⬤ Dobrze zbadana i pouczająca, oferująca nowe spojrzenie na Custera i Merritta.
⬤ Wciągający styl pisania, który utrzymuje zainteresowanie czytelników.
⬤ Unikalne spojrzenie na dynamikę dowodzenia kawalerią i jej wpływ na wojnę secesyjną.
⬤ Przejrzysta proza i szczegółowe opisy pomagają wizualizować wydarzenia historyczne.
⬤ Zrównoważone spojrzenie zarówno na Custera, jak i Merritta, zwiększające zrozumienie ich wkładu i konfliktów.
⬤ Wszechstronna analiza operacji kawalerii, w tym mniej znanych bitew.

⬤ Będąc pierwszym tomem trylogii, czytelnicy muszą poczekać na kolejne książki, aby dokończyć historię.
⬤ Niektórzy mogą uznać poziom szczegółowości za przytłaczający, co sprawia, że książkę czyta się wolniej.
⬤ Skupienie się na osobowościach może nie spodobać się czytelnikom szukającym bardziej tradycyjnej historii wojskowej.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Boy Generals: George Custer, Wesley Merritt, and the Cavalry of the Army of the Potomac: Volume 2 - From the Gettysburg Retreat Through the Shenan

Zawartość książki:

Druga część trylogii The Boy Generals Ala Oviesa obejmuje okres pełen burzliwych wydarzeń dla kawalerii na polu bitwy i poza nim oraz znaczącą zmianę dowództwa na szczycie.

Po przekroczeniu rzeki Potomac żołnierze Unii ścigali się po wschodniej stronie gór Blue Ridge, ale nie byli w stanie powstrzymać rannej Armii Północnej Wirginii generała Lee przed dotarciem do Culpeper. Reszta 1863 roku była serią manewrów, najazdów i walk, które były świadkami bliskiego zniszczenia Brygady Kawalerii Michigan pod Buckland Mills oraz niezdecydowanych i frustrujących wysiłków kampanii Bristoe Station i Mine Run. Kontrowersyjne dowództwo Alfreda Pleasontona nad armią konną zakończyło się nagle, a jego miejsce zajął jeszcze bardziej kontrowersyjny Philip H. Sheridan, którego łatwopalna osobowość nasiliła animozje między George'em Custerem i Wesleyem Merrittem.

Zwycięstwo i chwała towarzyszyły Korpusowi Kawalerii we wczesnych dniach kampanii lądowej, zwłaszcza pod Yellow Tavern, gdzie kawalerzysta rebeliantów Jeb Stuart został śmiertelnie ranny. Ożywiona rywalizacja między Custerem i Merrittem zmieniła się na gorsze, a na Trevilian Station gorycz i uraza przenikające ich relacje wyszły na jaw i znalazły się w ich oficjalnych raportach. Objęcie przez Merritta tymczasowego dowództwa nad 1 Dywizją Kawalerii scementowało ich niechęć.

Pogarszające się relacje zbiegły się w czasie z mrocznym okresem wojny. Gdy oblężenia Richmond i Petersburga przybrały na sile, a konfederackie operacje partyzanckie nasiliły się, gen. U.S. Grant zażądał od Sheridana zemsty, co skłoniło dowódcę kawalerii do wydania niesławnego edyktu, aby „zjeść Wirginię czystą i czystą tak daleko, jak to możliwe, tak aby wrony latające nad nią przez resztę sezonu musiały nosić ze sobą prowiant”. Znaczna część tego trudnego zadania spadła na barki jego „chłopców-generałów”.

Ten dobrze zbadany i skrupulatnie szczegółowy opis coraz bardziej dysfunkcyjnych relacji między Custerem i Merrittem jest utrzymany w tym samym zabawnym stylu, co pierwsza część Oviesa. The Boy Generals zmieni sposób, w jaki entuzjaści wojny secesyjnej rozumieją i oceniają działania odważnych jeźdźców Unii.