Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Book of the Play: Playwrights, Stationers, and Readers in Early Modern England
The Book of the Play to zbiór esejów analizujących wczesnonowożytny dramat w kontekście historii książki. Skupienie się na publikacji, marketingu i czytelnictwie sztuk otwiera nowe perspektywy na relacje między kulturami druku i przedstawienia, a szerzej między dramatem a sferą publiczną.
Wprowadzenie Marty Straznicky oferuje przegląd podejść do historii czytania sztuk teatralnych w tym okresie, a zbiór jako całość konsoliduje najnowsze prace z zakresu tekstualnych, bibliograficznych i kulturowych studiów nad drukowanym dramatem. Poszczególne eseje rozwijają nasze rozumienie czytania sztuk teatralnych jako praktyki z odrębnymi formami materialnymi, dyskursami, ustawieniami społecznymi i przynależnością instytucjonalną. Część pierwsza, Real and Imagined Communities, zawiera cztery eseje na temat społeczności czytających sztuki i warunków, w jakich są one odróżniane od ogółu czytelników.
Cyndia Clegg bada konstrukcję czytelników w przedmowach do opublikowanych sztuk; Lucy Munro śledzi trzy oddzielne odczytania jednej sztuki, The Fleer Edwarda Sharphama; Marta Straznicky bada kobiety jako czytelniczki drukowanego dramatu; a Elizabeth Sauer opisuje, w jaki sposób czytanie sztuk zostało zmobilizowane do celów politycznych w okresie wojny domowej. W części drugiej, Play Reading and the Book Trade, pięć esejów rozważa wpływ czytania sztuk na sferę publiczną przez pryzmat praktyk wydawniczych.
Zachary Lesser przedstawia rewizjonistyczny opis kroju czarnej czcionki i zakres, w jakim można go rozumieć jako indeks kultury popularnej; Alan Farmer bada, w jaki sposób powstający handel wiadomościami w latach dwudziestych i trzydziestych XVI wieku wpłynął na marketing drukowanego dramatu; Peter Berek śledzi użycie terminów rodzajowych na stronach tytułowych sztuk, aby ujawnić ich skrzyżowanie z szerszą kulturą czytania; Lauren Shohet wykazuje, że maska Stuartów miała równoległe istnienie w kulturze druku; a Douglas Brooks śledzi wpływ druku na przyćmienie przedstawienia jako medium, w którym dramaturg mógł legalnie twierdzić, że jest autorem swojego tekstu. Poszczególne eseje koncentrują się na wybranych społecznościach czytelników, historiach publikacji oraz ideologiach i praktykach czytania; zbiór jako całość pokazuje znaczenie produkcji tekstowej i recepcji dla zrozumienia miejsca dramatu we wczesnonowożytnej sferze publicznej.