The Body Papers: Pamiętnik

Opinie czytelników

The Body Papers to głęboko poruszający pamiętnik autorstwa Grace Talusan, który zgłębia tematy tożsamości, imigracji, traumy i odporności poprzez jej osobiste doświadczenia. Książka w barwny sposób oddaje złożoność bycia imigrantką i kobietą, wykorzystując życiową podróż Talusan do refleksji nad szerszymi kwestiami społecznymi i osobistymi zmaganiami. Pisarstwo jest chwalone za szczerość i piękno, dzięki czemu można się z nim utożsamiać i prowokować do myślenia.

Książka jest pięknie napisana przejrzystą prozą i wnikliwymi refleksjami. Czytelnicy chwalą odwagę Talusan w dzieleniu się swoją historią, która obejmuje tematy imigracji, dynamiki rodziny, osobistej traumy i tożsamości kulturowej. Wiele osób poczuło silny emocjonalny związek z jej zmaganiami i uznało ten pamiętnik za inspirujący i zrozumiały. Wykorzystanie zdjęć i dokumentów poprawia wrażenia z lektury.

Niektórzy czytelnicy uznali fragmenty książki za powtarzalne lub mniej wciągające, szczególnie w pierwszej trzeciej części. Kilku recenzentów uznało, że narracji brakuje silnego pojedynczego wątku, przez co momentami przypomina ona bardziej zbiór esejów. Nie wszyscy uznali treść za lekkostrawną, gdyż poruszane tematy mogą być ciężkie i wywoływać trudne emocje.

(na podstawie 48 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Body Papers: A Memoir

Zawartość książki:

Laureatka nagrody The Restless Books Prize for New Immigrant Writing.

"Grace Talusan pisze elokwentnie o najbardziej niewypowiedzianych rzeczach: głębokiej grawitacji rodziny, złożoności nawigacji tożsamości jako imigrant i sposobach, w jakie idziemy naprzód, nawet jeśli nosimy ze sobą nasze traumy. Na równi ze współczuciem i spowiedzią, The Body Papers to oszałamiające dzieło potężnego nowego pisarza, który - podobnie jak najlepsi autorzy wspomnień - wykracza poza to, co osobiste, aby mówić na poziomie uniwersalnym."

--Celeste Ng, autorka książek Everything I Never Told You i Little Fires Everywhere.

Urodzona na Filipinach młoda Grace Talusan przeprowadza się wraz z rodziną na przedmieścia Nowej Anglii w latach 70. ubiegłego wieku. W szkole zmaga się z rasizmem jako jedno z niewielu dzieci o brązowej twarzy. W domu zamieszanie jest jeszcze większe: nocne wizyty dziadka w jej pokoju pozostawiają ją zranioną i przerażoną, a ona uczy się budować ochronny mur milczenia, który odwzorowuje większe milczenie praktykowane przez jej katolicką filipińską rodzinę. Talusan dowiaduje się jako nastolatka, że legalny status jej rodziny w kraju zawsze wisiał na włosku - przez pewien czas byli "nielegalni". Powiedziano jej, że rodzina musi być najważniejsza.

Przemoc i trauma, której Talusan doświadczyła w dzieciństwie, wpływa na wszystkie jej relacje, zdrowie psychiczne i stosunek do własnego ciała. Później dowiaduje się, że historia jej rodziny jest pełna przemocy i nadużyć. Odkrywa też kolejny niszczycielski wątek rodzinny: raka. Po trzydziestce Talusan musi zdecydować, czy poddać się profilaktycznej operacji usunięcia piersi i jajników. Mimo wszystko znajduje miłość i odnosi sukces jako nauczycielka. W ramach stypendium Talusan wraz z mężem wraca na Filipiny, gdzie odwiedza rodzinny dom przodków i próbuje odzyskać utraconą część siebie.

Nie każde rodzinne dziedzictwo jest destrukcyjne. Od swoich rodziców Talusan nauczyła się opowiadać historie, by móc trwać. Hojność ducha i literacka zręczność tego debiutanckiego pamiętnika są świadectwem jej determinacji i odporności. Wydobywając takie nadużycia i traumę oraz uzupełniając swoją historię dokumentami rządowymi, dokumentacją medyczną i zdjęciami rodzinnymi, Talusan daje głos niewypowiedzianym doświadczeniom i rzuca światło nadziei w ciemność.