Ocena:
Książka jest kompilacją, która podkreśla koncepcję osobistego dziennikarstwa poprzez różne eseje z perspektywy pierwszej osoby. Jest chwalona za pokazanie, w jaki sposób osobiste zaangażowanie może wzmocnić opowiadanie historii w dziennikarstwie przy jednoczesnym zachowaniu rygoru śledczego. Antologia zawiera różnorodnych autorów podejmujących unikalne tematy z osobistego punktu widzenia.
Zalety:Doskonałe przykłady dziennikarstwa pierwszoosobowego, które skutecznie wykorzystują osobistą perspektywę, aby zaangażować czytelników. Antologia prezentuje różnorodne głosy i tematy, dzięki czemu stanowi bogate źródło wiedzy na temat dziennikarstwa osobistego. Czytelnicy doceniają głębię i emocjonalną więź ułatwioną przez osobiste zaangażowanie autorów w historie.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą postrzegać osobisty styl narracji jako pobłażliwy lub nadmiernie subiektywny, co może umniejszać dziennikarską rzetelność. Istnieje obawa, że trend w kierunku dziennikarstwa osobistego może zbytnio skłaniać się ku subiektywnym doświadczeniom kosztem tradycyjnych standardów sprawozdawczości.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
The Beholder's Eye: A Collection of America's Finest Personal Journalism
Walt Harrington, reporter Washington Post i autor dwóch uznanych książek non-fiction, oferuje antologię dziennikarstwa pierwszoosobowego.
Chociaż istnieje zasada, że dziennikarstwo musi być pisane w trzeciej osobie, wielcy dziennikarze, tacy jak Pyle, Orwell, Agee, Plimpton i Hunter S. Thompson, wszyscy, w tym czy innym czasie, byli bohaterami swoich własnych historii, ludźmi o osobowościach, które ukształtowały to, co widzieli i relacjonowali, którzy zostali dotknięci i zmienieni przez doświadczenia, o których pisali.
Utwory te reprezentują najlepszy z rosnących trendów w kierunku osobistej narracji: Mike Sager tropiący Marlona Brando w tahitańskiej dżungli; J.R. Moehringera w poszukiwaniu prawdziwej tożsamości starego boksera; opowieść Billa Plaschke o kobiecie z porażeniem mózgowym, która prowadzi stronę internetową Los Angeles Dodgers, której nikt nie czyta; historia Scotta Andersona, który przez całe życie relacjonował wojnę za wojną, opowieść Barbary Ehrenreich o jej walce o zrozumienie społecznego i osobistego znaczenia cierpienia na raka; historia Adama Gopnika o jego relacji ze starzejącym się i ukośnym freudowskim psychiatrą oraz własna opowieść Harringtona o walce jego rodziny o wytrwanie.
